Tim Hofman: ‘Als je miljonair wordt omdat je mensen hebt uitgebuit, ben je zogezegd geslaagd in het leven. Daar pis ik op’
Joris Bellwinkel8 juni 2024
‘Goede moed’
Beeld HumonormalWie ziet hoe de Nederlandse presentator Tim Hofman (35) in ‘BOOS’ vol bravoure de confrontatie aangaat met malafide influencers of het vuur aan de schenen van ‘The Voice’-bedenker John de Mol legt, denkt niet: kijk, een bange man. En toch is angst de rode draad door zijn boek ‘Goede moed’. ‘Na die tweet van de minister bedreigden duizenden mensen me op het internet.’
‘Goede moed’ is een boek over achttien persoonlijke en maatschappelijke angsten, van faalangst tot angst voor het feminiene, maar het blijkt bovenal een verrassend optimistische mengeling van autobiografische fragmenten en maatschappijkritische essays te zijn, inclusief een onversneden oproep tot meer activisme. Daarover straks meer, maar eerst spreek ik met Tim over ‘BOOS’, het rauwe onlineprogramma van de Nederlandse omroep BNNVARA waarin klein en groot onrecht aangekaart én vaak opgelost wordt. De show, die ook in België gretig wordt bekeken, is aan zijn elfde seizoen bezig en tikte op YouTube onlangs de imposante mijlpaal van een miljoen abonnees aan.
TIM HOFMAN «Toen we acht jaar geleden met ‘BOOS’ begonnen, was het een beetje belletjetrek-tv: we kwamen ergens geld voor een gedupeerde halen, trapten een deur in, schoten confetti af, de pleuris brak uit en we waren weer weg. Dat was lachen, en het leverde leuke filmpjes van tien minuten op, maar sindsdien is het programma wel wat geëngageerder geworden.
»We proberen problemen nu in een bredere maatschappelijke context te plaatsen en brengen soms ook onderzoeksjournalistiek. Hoe zit het met de grondwet, hoe werkt het juridische kader, welke machtsconstructies spelen een rol?»
HUMO Vroeger ging je op de vuist met een sjacherende huisjesmelker, nu schets je de bredere problematiek van de woningmarkt.
HOFMAN «Ja, dan vertellen we over wat er kan gebeuren als je de primaire levensbehoefte van een dak boven je hoofd aan de markt overlaat. Door een falend politiek beleid is er een enorm tekort aan betaalbare woningen en heeft een hele generatie veel moeite om een huis te kopen. Daardoor hebben de huisjesmelkers vrij spel: ze komen ermee weg als ze zich misdragen en huurders op schandalige wijze uitbuiten. En als je ze daarop attendeert, komt er weleens een vechtpartij van. Niet met de pandjesbaas zelf, in mijn geval, maar met zijn zoon. Een beer van 2 meter groot, die me om mijn nek vloog en mijn kaak in tweeën sloeg. Hersenschudding, whiplash, gezellig verhaal.»
HUMO Heel gezellig.
HOFMAN «Tegelijk, en daar ben ik blij om, zijn we erin geslaagd om de rauwheid van het programma te behouden. We werken nog altijd in dezelfde geest: bij ‘BOOS’ staan we aan de kant van David, die het opneemt tegen Goliath. We zijn natuurlijk niet meer zo klein als in de begindagen, dus proberen we ook rekening te houden met onze eigen macht: we zullen geen kleine ondernemers de grond in stampen.»
HUMO De filmpjes duren nu ook een stuk langer dan tien minuten.
HOFMAN «Dat is de prettige vrijheid die je hebt als je een programma alleen voor YouTube maakt. De ene week duurt onze uitzending 25 minuten, en als we de volgende week meer tijd nodig hebben, kunnen we gerust een aflevering van drie kwartier maken.»
HUMO En ook die lange uitzendingen trekken veel kijkers.
HOFMAN «Soms verbaast dat mij ook. Onlangs hadden we een uitzending van 52 minuten over het falende bestuur van een hogeschool en dat is één van de beter bekeken video’s van de afgelopen tijd.»
HUMO Hoe verklaar je de populariteit van ‘BOOS’?
HOFMAN «Wij beslissen niet wat we ons publiek voorschotelen, de onderwerpen komen altijd van de kijkers. Mensen uit het hele land, uit alle rangen en standen en soms in heel kwetsbare posities, nemen ons in vertrouwen en vertellen ons wat op hun maag ligt. De ene keer brengt dat ons op het spoor van een oplichter, de andere keer gaat het over een juridische strijd met een groot bedrijf en soms botsen we op een complex politiek vraagstuk. Zo stuiten we geregeld op problemen in de samenleving die nog onderbelicht zijn.»
HUMO Geef eens een voorbeeld.
HOFMAN «Het bekendste is onze uitzending rond ‘The Voice of Holland’, waarin we vermeend machtsmisbruik en seks- en grensoverschrijdend gedrag in de Nederlandse tv-wereld onder de aandacht brachten.»
HUMO Geen makkelijke uitzending om te maken.
HOFMAN «Nee, want we moesten heel zorgvuldig te werk gaan. Zijn het incidenten of patronen? Is er ooit aangifte gedaan? En later, toen alles in een stroomversnelling was geraakt: hoe zorgen we ervoor dat we de verhalen van de vrouwen zo zuiver mogelijk kunnen brengen? Hoe passen we de reactie van John de Mol in? Zeker in de laatste week was de druk hoog.»
‘Natuurlijk is woke geen vlekkeloze beweging en gebeurt er weleens iets dat niet door de beugel kan, maar het is erg contraproductief om als progressieve geest mee te stappen in het rechtse denkpatroon dat alles wat woke is, stom is.’Beeld Humonormal
LUIE PRESENTATOR
In zijn boek beschrijft Hofman uitgebreid de aanloop naar de uitzending rond ‘The Voice’. Het schandaal rond de talentenjacht hield Nederland wekenlang in de ban. Nog voor het programma klaar was, ging bandleider Jeroen Rietbergen door het stof voor zijn gedrag, begonnen de wildste geruchten te circuleren in de media, zette tv-zender RTL het programma ‘The Voice’ stop en meldden zich nog veel meer vrouwen bij ‘BOOS’ met hun eigen verhalen.
Niet alleen de bandleider, maar ook de regisseur van het programma en de coaches Ali B en Marco Borsato bleken zich zeer ernstig te hebben misdragen. Presentatrice Linda de Mol, de vrouw van Jeroen Rietbergen en zus van ‘The Voice’-bedenker John de Mol, wilde off the record met Tim spreken, maar de programmamaker weigerde dat. Uiteindelijk kwam John de Mol zelf naar de studio van ‘BOOS’ voor een reactie. Hij sprak zijn steun uit voor de slachtoffers, maar betreurde vooral dat de vrouwen de misstanden niet eerder hadden gemeld. Op die reactie kwam behoorlijk wat kritiek.
HOFMAN «Ik denk niet dat John onwelwillend reageerde, maar je merkte dat zijn wereldvisie erg botste met de nieuwe wind die in de samenleving is gaan waaien. Volgens John was het simpel: als vrouwen problemen ervaren, moeten ze aan de bel trekken. Zo is het in zijn belevingswereld altijd geweest.
»Een aanzienlijk deel van de maatschappij kijkt er inmiddels anders naar: je mag de verantwoordelijkheid van het grensoverschrijdende gedrag niet bij die vrouwen leggen, de mannen moeten het zelf voorkomen en oplossen. Die twee standpunten staan haaks op elkaar.»
HUMO De voorbije jaren is er nog meer grensoverschrijdend gedrag in de tv-wereld naar buiten gekomen.
HOFMAN «Ook bij de succesvolle talkshow ‘De wereld draait door’, van mijn eigen omroep. Het ging niet om seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar wel over machtsmisbruik en ook, net als bij ‘The Voice’, om een toplaag die niet wilde zien dat er dingen verkeerd liepen.
»Ik ben zelf 45 keer te gast geweest in die talkshow en ik ervoer de sfeer telkens als best prettig. Toch was ik niet echt verbaasd toen die verhalen naar buiten kwamen, want ik had ook de geruchten over een harde werkcultuur en een hoge werkdruk opgevangen. Zulke geruchten werden overigens vaak snel gerelativeerd: bij zo’n succesvolle talkshow is het doodnormaal om je de pleuris te werken, en dan kan het gebeuren dat er af en toe iemand sneuvelt. Ik ben blij dat er een cultuuromslag plaatsvindt, dat we beseffen: dat is helemaal niet normaal.»
HUMO Erik Van Looy vertelde onlangs dat hij door zijn nieuwe Nederlandse werkgever RTL werd verplicht om een cursus MeToo-awareness te volgen.
HOFMAN «Ik moet zelf binnenkort ook weer op cursus. Hoe gedraag je je op de set? Wat doe je wel, wat doe je niet? Het lijkt me heel gezond dat mensen die hoog op de ladder staan, leren hoe ze zich moeten gedragen, zodat iedereen op de werkvloer zich fysiek en emotioneel veilig voelt.
»Leg de verantwoordelijkheid bij de mensen met de meeste macht. Dat geldt niet alleen voor de werkvloer, maar voor de hele maatschappij. Het zou goed zijn als we iets vaker in de spiegel keken en dachten: wat is mijn huidskleur, mijn geaardheid, mijn gender, mijn sociaal-economische achtergrond en mijn werk, en welke positie geeft mij dat in de maatschappij? Welke verantwoordelijkheid kan ik nemen voor mensen die lager op de machtsladder staan? Iets als racisme kun je niet van onderaf oplossen, dat moeten de mensen met maatschappelijke macht doen.»
HUMO In je boek vertel je eerlijk dat je zelf een ontwikkeling hebt doorgemaakt: je toont een reeks vrij verontwaardigde en gênante tweets die je ooit stuurde nadat een zwarte columniste je een ‘luie witte mannelijke presentator’ had genoemd.
HOFMAN «Seada Nourhussen bekritiseerde mij omdat ik op tv de term ‘mokkels’ had gebruikt voor jonge vrouwen. Vrij milde kritiek, maar ik was er drie weken door van slag. Ik stuurde haar meerdere berichten in de trant van ‘Wat bedoel je nu eigenlijk?’, terwijl ik helemaal niet wilde weten wat ze bedoelde, maar gewoon wilde horen dat ze fout zat. Dat ze mij volledig onterecht een standje had gegeven.
»Ja, als ik die tweets nu zie, denk ik ook: wat enorm pathetisch, zo’n tv-presentator die op zijn pik is getrapt. Juist daarom heb ik die tweets integraal laten afdrukken, om te tonen dat iedereen recht heeft op voortschrijdend inzicht. Als je kritiek krijgt, is je eerste reactie vaak: ‘God, zeik niet zo.’ Terwijl het even makkelijk is om eens na te denken of iemand eigenlijk een punt maakt. Het is niet het allerspannendste ter wereld om eens tegen jezelf te zeggen: wat ik daar zei, was vrij seksistisch, dat ga ik vanaf nu niet meer doen.
»Ik ben zelf opgegroeid in een Vinex-wijk (typisch Nederlandse nieuwbouwwijken voor de middenklasse, red.), en maakte vroeger geregeld homofobe, seksistische en racistische grappen die ik nu niet meer zou maken. Het begint ermee dat iemand je erop wijst dat iets niet in de haak is en je dan de kans grijpt om erover te reflecteren.»
HUMO We mogen best vaker op elkaars gedrag wijzen?
HOFMAN «Ja, zeg er iets van als iemand aan tafel racistische praat uitkraamt. Of ga protesteren om je stem te laten horen.»
HUMO Niet iedereen zit op kritische feedback te wachten.
HOFMAN «Kijk, in Nederland, maar ook in België, hangt een soort gezelligheidscultus: het hoogst haalbare is hoffelijkheid. Als je dan toch per se een maatschappelijke misstand wilt aankaarten, moet je dat netjes en beleefd verwoorden. Daar ben ik het pertinent mee oneens. Je hoeft de boel niet in brand te steken, maar je mag best radicaal je stem laten horen, zeker als het over mensenrechten gaat.
»Nederland heeft zijn poldermodel heilig verklaard. We streven altijd naar een handreiking naar het midden, maar de oplossing ligt niet altijd in dat midden. Denk je dat het vrouwenkiesrecht er was gekomen, als we het gezellig hadden gehouden? Of als we naar meer consensus hadden gezocht? Iets als: vrouwen mogen wel stemmen, maar zich niet verkiesbaar stellen?»
‘Na onze uitzending over grensoverschrijdend gedrag in ‘The Voice of Holland’ is grote baas John de Mol naar onze studio gekomen. Hij zei dat die vrouwen aan de bel hadden moeten trekken. Daar is veel kritiek op gekomen.’Beeld rvnormal
SALADBAR-EXTREMIST
HUMO Het lijkt me een goed moment om het woord woke eens te laten vallen.
HOFMAN «Woke is gewoon de stem van een minderheid die roept: ‘Mag ik ook een stukje van de taart?’ Rekening houden met elkaar en een gelijke verdeling van macht, kennis en inkomen, veel meer is het niet. Het is in se dezelfde beweging waardoor twee mannen nu kunnen trouwen en waardoor we geen kinderarbeid meer hebben.»
HUMO Toch is de angst voor woke groot, ook de linkerzijde waarschuwt er geregeld voor.
HOFMAN «Links zou ermee moeten ophouden te doen alsof het wokegedachtegoed gevaarlijk is. Als je voor meer gelijkheid bent, kun je er niet omheen dat je het ook over dingen als seksisme en racisme moet hebben, dat het allemaal met elkaar verweven is. Natuurlijk is woke geen vlekkeloze beweging en gebeurt er weleens iets dat niet door de beugel kan, maar het is erg contraproductief om als progressieve geest mee te stappen in het rechtse denkpatroon dat alles wat woke is, stom is. Partijen als de PVV van Geert Wilders of Vlaams Belang slaan constant op die trommel. Alles wat hun tegenstaat, vinden zij woke. Transrechten, journalistiek of mensenrechten? Allemaal woke en dus slecht.»
HUMO Ik zie online wel geregeld progressieve mensen elkaar zo hard de maat nemen, dat ik denk: je hebt radicaal-rechts niet meer nodig om goede bedoelingen verdacht te maken.
HOFMAN «Ik krijg er ook geregeld van langs vanuit de linkerhoek, maar je kunt dat gewoon naast je neerleggen, óf je kunt de kritiek gebruiken om jezelf scherp te houden. Het is niet het einde van de wereld, hè.»
HUMO In Nederland schuift radicaal-rechts nu van de zijlijn op naar het centrum van de macht.
HOFMAN «En dus is het radicaal-rechtse geluid geen tegengeluid meer, maar het dominante geluid. Voor sommige mensen legitimeert de machtsverschuiving ook onsmakelijk gedrag. Kort na de verkiezingen kwam een hotel in Kijkduin in het nieuws waar vluchtelingen werden opgevangen. Een paar woedende demonstranten gingen ernaartoe en eisten een gesprek met de manager. Ze hadden recht op een verklaring, vonden ze, want: ‘Wilders heeft toch de verkiezingen gewonnen?’»
HUMO Geert Wilders is ook geen fan van de publieke omroep, of van journalisten tout court.
HOFMAN «Hij bestempelde journalisten als ‘tuig van de richel’ en spreekt ook geregeld online zijn persoonlijke wrok uit tegen collega’s van mij. Je werkt zo ontmenselijking in de hand: mensen gaan journalisten als afkeurenswaardige objecten of obstakels zien in plaats van als individuen.»
HUMO Je had onlangs zelf een aanvaring met de Nederlandse minister van Justitie Dilan Yesilgöz.
HOFMAN «Ik deed op X een oproep naar aanleiding van de studentenprotesten tegen Israël: ‘Ben je het slachtoffer van politiegeweld? Stuur ons je verhaal of de beelden en dan gaan we dat uitzoeken.’ De minister stuurde vervolgens een tweet waarin ze suggereerde dat ik journalistiek niet zuiver zou werken en dat ik niets zou geven om de Joodse gemeenschap. Ze legde mijn hoofd daarmee op het hakblok. Kijk, ik vind het geen probleem als iemand roept dat mijn haar stom is of dat ik een kutprogramma maak, maar dat een minister mij in zo’n tweet tegenover de rest van de maatschappij plaatst, vind ik wél gevaarlijk. Na die tweet waren er duizenden en duizenden mensen die me uitscholden en bedreigden op het internet.»
HUMO En het blijft niet altijd bij bedreigingen.
HOFMAN «Afgelopen september kwam een man naar mijn werk met een pistool en het voornemen om mij dood te schieten. Hij had zware mentale problemen. Als je de juridische verslagen leest, zie je dat hij een zogenaamde saladbar-extremist was, iemand die zijn radicale ideeën overal vandaan plukt. Een stukje extreemrechts, een stukje Andrew Tate, een stukje uit de radicale islam. Hij gaf woke de schuld van al zijn problemen en zag mij als het boegbeeld van die beweging.
»Hij kwam naar de balie van de omroep en vroeg of ik naar beneden wilde komen voor een selfie. Het gebeurt wel vaker dat enthousiaste kijkers zich melden, en soms ga ik in op zo’n verzoekje. De receptionist heeft hem gelukkig weggestuurd. Later op de dag is hij teruggekomen, maar toen hij besefte dat hij mij niet meer zou vinden, heeft hij zijn pistool ingeleverd. Tijdens het verhoor heeft hij meerdere keren toegegeven dat, als hij mij wel had ontmoet, hij mij eerst door de borst had geschoten en daarna door het hoofd.»
HUMO Hoe bang heeft die gebeurtenis je gemaakt?
HOFMAN «Natuurlijk is het uitzonderlijk dat er een man met een pistool naar je werk komt en het is onwerkelijk dat je er voortdurend voor moet vrezen, maar sinds die gebeurtenis merk ik wel dat ik online doodsbedreigingen minder makkelijk naast me neerleg. Los van de mentale staat van die man waren zijn kogels wél echt.»
HUMO In zulke gepolariseerde tijden zou je nog heimwee krijgen naar dat door jou verfoeide poldermodel.
HOFMAN «Het feit dat het populisme, ondanks al dat gepolder, zó sterk wortel heeft geschoten in Nederland, toont toch duidelijk de beperkingen van het model aan. Onder premier Mark Rutte vond de voorbije jaren al polderend een enorme morele uitholling plaats, en ook links heeft voor een groot stuk zijn ideologische veren afgeschud. Dat is gevaarlijk, want in een moreel uitgehold land staan democratische waarden en instituties zwak.»
‘Het lijkt me heel gezond dat mensen die hoog op de ladder staan, leren hoe ze zich moeten gedragen, zodat iedereen op de werkvloer zich fysiek en emotioneel veilig voelt.’Beeld JILDIZ KAPTEINnormal
PREKERIG COACHGELUL
HUMO We hebben het al over maatschappelijke angsten gehad, maar in je boek behandel je ook persoonlijke angsten, zoals hypochondrie en de angst voor stilstand. Bij die laatste laat je de interessante term ‘stresslaxing’ vallen.
HOFMAN «Dat is de stress die je voelt als je aan het ontspannen bent, een onrust omdat je even niet aan het werken bent. Het typeert ook onze tijd en onze generatie, die angst voor stilstand, die constante hang en drang naar persoonlijke groei. Je móét groeien, anders ben je slecht bezig.
»Als je leven al geen wonder van God is, dan is het wel een statistisch wonder, dus je moet iedere diem carpen, je moet voortdurend alles uit je bestaan halen. Mijn pleidooi is simpel: don’t be a miracle. Probeer die maatschappelijke druk zoveel mogelijk te negeren, want je wordt er niet gelukkiger van. Maar ik worstel daar ook nog altijd mee. Ik geef in mijn boek eerlijk toe dat ik het hoofdstuk daarover ironisch genoeg tijdens mijn vakantie heb geschreven.»
HUMO Dubieuze influencers die jongeren persoonlijke groei en succes beloven, is ook een onderwerp dat geregeld terugkeert in ‘BOOS’.
HOFMAN «Dat zijn rolmodellen die hun positie misbruiken door hun jonge doelgroep een moreel verwerpelijke kant op te sturen. Ze verkopen bijvoorbeeld cursussen waarin ze bloedserieus vertellen dat je, als je meer uit je dag wilt halen, gewoon sneller moet slapen. Of ze trekken de wetenschap in twijfel om zinloze supplementen te kunnen verkopen. Dat soort types definieert succes ook in de platste neoliberale definitie: succes is geld en een auto voor de deur.»
HUMO Je schetst de maatschappijgeest in je boek: ‘‘Eindigen’ in een huurwoning met weinig meer dan een simpel pensioen op zak heet in onze maatschappij gerust ‘niks van je leven gemaakt hebben’. Te weinig gegroeid, te weinig succes. Heb je je hele leven gewijd aan je gezin en aan vrijwilligerswerk bij de sportclub, blijkt het volgens de standaarden van nu opeens niets waard te zijn geweest.’
HOFMAN «Maar als je miljonair wordt omdat je mensen hebt uitgebuit, ben je zogezegd geslaagd in het leven. Daar pis ik op. Ik erger me sowieso dood aan dat hele prekerige coachgelul dat je nu ziet. Mensen die zichzelf verheffen, zich een houding aanmeten van: ik sta boven jullie en ik ga jullie vertellen hoe het moet. Dat is iets wat ik met mijn boek ook absoluut wilde vermijden. Een preek kun je op zondag in de kerk krijgen, ik wil alleen enkele zaadjes planten en lezers meenemen in mijn eigen zoektocht, mijn eigen twijfels tonen. Als ik twijfel aan het kapitalisme, dan vertel ik ook dat die twijfel wrang aanvoelt omdat ik zelf een heel comfortabel leven leef, met genoeg geld en mooie spullen.»
HUMO Toch heb je liever niet dat ik het een ‘kwetsbaar’ boek noem.
HOFMAN «Het is een domme mythe dat openheid je per definitie kwetsbaar maakt. Sterker nog, praten over je gevoelens kan je juist weerbaar maken. Ik merk zelf dat hoe meer emoties ik ventileer, hoe minder last ik heb van opgekropte gevoelens of eenzaamheid, hoe sterker ik in mijn schoenen sta.»
HUMO Je hebt je altijd verzet tegen masochisme.
HOFMAN «Klopt, mijn feminisme komt vooral voort uit een afkeer van machogedrag en niet, zoals nu, uit bezorgdheid over het welzijn van de vrouw. Dus droeg ik op mijn 13de al eens nagellak of make-up, gewoon om te provoceren.
»Begrijp me niet verkeerd, ik heb ook wel een macho in me. Ik heb een baard, tattoos en ga straks na dit gesprek naar de sportschool om kilo’s te tillen en in de spiegel naar mijn biceps te kijken. Maar dat soort mannelijkheid hoeft niet samen te gaan met schadelijk gedrag, dat hoeft niet te betekenen dat ik me als man van mijn gevoelens afsluit. We moeten een maatschappij creëren waarin een man zich geroepen voelt om zijn emoties te uiten.»
HUMO Jij en ik zitten in een redelijk geprivilegieerde positie. Als ik in mijn omgeving over gevoelens spreek of vertel dat ik minder verdien dan mijn vriendin, doet dat weinig af aan mijn status.
HOFMAN «In onze links-progressieve elitaire bubbel hebben we het inderdaad aardig geregeld, maar dat is júíst waarom ik ervoor pleit dat alle mannen zich bevrijden van die macho-nekklem. Kijk alleen al naar het verschil in het zelfmoordcijfer tussen mannen en vrouwen. Mannen worstelen omdat ze zich niet open durven te stellen, omdat hun geleerd is dat ze niet mogen voelen en dat openheid een zwakte is.
»Ik krijg ook veel kritiek: ‘Tim, pleur op met je feminiene verhaal, pleur op met je nagellak.’ Maar hoe mannelijk en hoe stoer is het om als man altijd in de pas te lopen in een systeem dat voor en door mannen is ontworpen? Eddie Vedder, de frontman van Pearl Jam, heeft een uitstekende kwalificatie voor mannen die zich met hand en tand verzetten tegen het feminiene: fucking pussies.»
HUMO Een laatste angst die ik op tafel wil leggen: vrees je de dag dat je in de vergetelheid raakt?
HOFMAN «Misschien vreesde ik dat vroeger wel, maar mede door het programma ‘Over mijn lijk’ te maken (waarin hij ongeneeslijk zieke jongeren volgt, red.) heb ik beseft dat bekendheid echt iets futiels is. Ik hoop dat er enkele fijne mensen rond mijn sterfbed zullen staan, maar meer wensen heb ik niet.
»Of ja: ik zou eigenlijk nog lang willen leven, ik hoop de 100 jaar te halen. Ik ben gewoon zo benieuwd hoe het afloopt met onze maatschappij en hoe de wereld verder evolueert. Heb jij die nieuwsgierigheid niet?»
HUMO Nog 65 jaar te gaan dus!
HOFMAN «Als ik niet rook en af en toe wat beweeg, en als de rechtse kabinetten ons zorgsysteem intact houden, dan zou dat toch best te doen moeten zijn?»
Bekijk de recentste aflevering van BOOS: