Stephanie Planckaert: ‘Als je in ons gezin niet druk in de weer was, was je niet goed bezig. Dat is niet altijd gezond’
Vincent Van Peer18 maart 2024
‘Château Planckaert’ en ‘Families XXL’
Beeld Koen BautersnormalEen extra lange special van de sowieso al buikige VTM-soap? Een nieuwe variant op de obesitastelevisie van ‘My 600-lb Life’? Neenee, ‘Families XXL’ is een nagelnieuwe realityreeks waarin de talrijke voetstappen worden gevolgd van enkele uit hun voegen barstende gezinnen met vijf tot vijftien schreeuwende ukken die allemaal eten en liefde nodig hebben. Bij VTM hoefden ze niet lang te zoeken naar de geknipte presentatrice: Stephanie Planckaert (35) is ervaringsdeskundige inzake familiaal gewoel, roezig samenzijn en onstuimige gezelligheid.
HUMO ‘Families XXL’ gaat over gezinnen met minstens vijf kinderen, maar je zou de Planckaerts evengoed als één kroostrijk gezin kunnen zien.
STEPHANIE PLANCKAERT «De dynamiek en de ambiance waren zeer herkenbaar, om nog te zwijgen van de chaos (lacht). In de leefwereld van die gezinnen ondergedompeld worden was pure nostalgie, alsof ik weer met alle Planckaerts onder één dak woonde. Een groot gezin is net een klein bedrijf. Al die prikkels! Als ik na een opnamedag naar huis reed, moest de radio even uit.»
Krijg een melding bij belangrijke artikelen over algemeen nieuws.
HUMO Eén moeder in ‘Families XXL’ was vier weken na haar bevalling opnieuw zwanger. Kan kinderen krijgen een prettige verslaving worden?
PLANCKAERT «Vier weken na de bevalling: dan moet je het wel héél graag doen, hè? Dat koppel heeft in vijf jaar tijd vijf kinderen gekregen. Het lukte eerst niet en ze hebben een zwaar ivf-traject doorlopen. Uiteindelijk werden ze zwanger van een tweeling. De kans dat ze daarna nog een kind konden krijgen, was bijna nihil. En toch is het gebeurd. En daarna nog twee keer!
»Het gezin Leys vond ik ook bijzonder. De mama heeft zes zonen gebaard, ze is nog altijd hoofdverpleegkundige in het grootste ziekenhuis van het land én ze volgt een masteropleiding. Haar man heeft zijn carrière opgeofferd en is huisman geworden – haar loon en doorgroeimogelijkheden waren beter. Eerlijk: ik zie niet veel mannen dat nadoen.»
HUMO Je volgt ook een Russisch-Oekraïens gezin.
PLANCKAERT «De Luki’s wonen hier al dertien jaar. Elke zondag gaan ze met hun zeven kinderen – de oudste is 20, de jongste nog een peuter – naar de kerk. Ze zijn héél katholiek, dus voorbehoedsmiddelen liggen gevoelig (lachje).
»De oorlog in Oekraïne leidt niet tot verdeeldheid in het gezin. Ze zeggen: ‘Wij komen overeen, wat er ook gebeurt in onze thuislanden.’ Maar de kinderen lopen wel met Oekraïense vlaggetjes rond.»
HUMO Eén van de zes kinderen van het gezin Verlinden heeft een immuniteitsstoornis.
PLANCKAERT «Het mag in geen geval in contact komen met ziektekiemen, er mogen geen kindjes komen spelen, de school moet meteen bellen als er iemand ziek is… De mama is nu zwanger van haar zevende kindje, dat wellicht dezelfde stoornis zal hebben. En één van hun andere kindjes heeft autisme. Het is al een onwaarschijnlijke uitdaging om één kind met speciale noden op te voeden, maar drie… En op de achtergrond maken vier kerngezonde bengels lawaai!»
HUMO ‘Ja, Stephanie,’ zucht één van de vaders, ‘dat is het leven hè, je moet je aanpassen.’ Alles nemen zoals het komt: is dat de belangrijkste eigenschap die je nodig hebt als je zoveel kinderen opvoedt?
PLANCKAERT «Absoluut. Ouders van kroostrijke gezinnen tonen een ongelofelijke zelfopoffering. De samenleving is toegespitst op zelfontplooiing, maar zij kiezen niet voor grote ambities in een prestatiegedreven economie, wel voor elkaar.»
HUMO Een Vlaams gezin heeft gemiddeld 1,8 kinderen. Kroostrijke gezinnen zijn vooral iets van vroeger.
PLANCKAERT «Gezinnen met een buslading kinderen zijn zelfs taboe geworden, mensen vinden het bijna prehistorisch. Maar die ouders zijn niet wereldvreemd, vaak zijn ze net erg geëngageerd. Kijk naar de familie Meulemans, die vijftien kinderen en pleegkinderen opvoeden. Ze hebben de voorbije jaren al meer dan vijftig kinderen opgevangen. Er is een nijpend tekort aan pleegouders, maar Marjan en Walter zeuren daar niet over: zij dóén het gewoon. Die mensen verdienen een standbeeld.
»Ik weet dat er reactie zal komen op ‘Families XXL’, ik hoor de commentaren nu al: ‘Die willen alleen het kindergeld opstrijken!’ Maar ik heb geen enkel kind gezien dat iets tekortkwam.»
HUMO Wat zijn de grootste nadelen van een gigakroost?
PLANCKAERT «Je hebt amper tijd voor jezelf. Papa en mama Verlinden gaan één keer per week met hun tweetjes eten, maar het is een mirakel dat ze een babysit vinden voor hun zeven kinderen. Gebrek aan tijd voor jezelf en voor elkaar kan wegen op een gezin en op een relatie, heb ik bij minstens één van de koppels gezien. Ook omdat de zorg voor de kinderen en voor het huishouden integraal op de schouders van de vrouw terechtkwam – de man wist niet eens waar de pmd-zakken lagen.»
HUMO Eén van de vaders kan geen luiers verversen.
PLANCKAERT «De man kon blijkbaar écht niet tegen de geur – bij Christopher zou dat niet gebeurd zijn. Ook grappig: bij de Verlindens komt op een bepaald moment het onderwerp vasectomie ter sprake. De vader wilde zich enkel onder algemene verdoving laten steriliseren, hij dacht dat hij met een plaatselijke nog te veel pijn zou hebben. Maar zijn vrouw had wel zeven kinderen op de wereld gezet (lacht).»
HUMO ‘Kinderen loslaten is het moeilijkst,’ zegt Marjan. Jouw kinderen Iluna en Mageno komen op een leeftijd waarop dat aan de orde is.
PLANCKAERT «Toen Marjan dat tegen me zei, moest ik tegen de tranen vechten. Het klopt, het afscheid begint te naderen. Ik wil niet zeggen dat ik het moeilijk vind, want ik zal ze nooit verhinderen om hun eigen leven te leiden. En als je wilt dat je kinderen ook op latere leeftijd nog graag bij jou zijn, mag je je niet te veel moeien. Tegelijk zal ik me moeten voorbereiden op het legenestsyndroom, want ik weet dat ik er last van zal hebben. Ik ben zo vroeg aan kinderen begonnen dat ik een veel groter stuk van mijn leven mét dan zonder heb doorgebracht.»
HUMO ‘Families XXL’ inspireert je niet om nog een kind of vier te krijgen? Vorig jaar deed het gerucht de ronde dat je weer zwanger was.
PLANCKAERT «Eén van de gezinnen heeft acht dochters, koningin Mathilde is meter van de zevende. De helft van die meisjes zijn tieners, de andere helft is nog erg jong, omdat de ouders bewust een pauze hebben ingelast. Het kan nog, mij zul je niet horen zeggen dat ik zeker geen kinderen meer zal krijgen. Maar liever niet vandaag of morgen.»
HUMO Kiezen om geen kinderen te hebben blijft weinig vanzelfsprekend, maar te veel kinderen is volgens de goegemeente ook niet goed. Jij weet hoe het voelt om je gezin voortdurend te moeten verdedigen.
PLANCKAERT «Dat is mooi verwoord (lachje). Het is één van de redenen waarom ik het programma wilde presenteren. Ik wil weten hoe andere gezinnen zich weerbaar maken, hoe ze terugvallen op elkaar. Mensen vinden hen raar omdat ze kiezen voor iets waarvoor niet iedereen zou kiezen. ‘Allee, ben jij nu wéér zwanger? Nog nooit van de pil gehoord?’ Dat horen ze bijna elke dag.
»Vroeger was de man een loser als een gezin maar één kind had en de vrouw dan ook maar uit werken ging. Nu fronsen we de wenkbrauwen wanneer ze huisvrouw wil zijn. Het is altijd iets.»
‘Ik hou soms mijn hart vast voor Mageno (rechts), want koersen is levensgevaarlijk. Maar ik kan mijn kinderen moeilijk in een serre laten opgroeien.’ (Foto: met haar gezin in ‘Château Planckaert’.)Beeld VRTnormal
10 KILO AARDAPPELEN
HUMO Terwijl jij ‘Families XXL’ maakte, zat je man Christopher samen met je broer Francesco op de werf in Frankrijk en hebben je ouders Eddy en Christa een theatervoorstelling over jullie leven op poten gezet. Zien jullie elkaar nog vaak?
PLANCKAERT «Het is een uitdaging om iedereen samen te krijgen, dat is waar – zeker sinds Iluna studeert en Devon, Francesco’s oudste zoon, halftijds werkt. Onze familiefeesten bestaan tegenwoordig uit de weekends die we organiseren voor onze gasten in de chambres d’hôtes. Als we eens voltallig zijn, is het feest – we hebben daar allemaal nood aan.»
HUMO Eigenlijk waren jullie van plan om de vierkantshoeve in Wallonië te verkopen, zodat jullie vaker bij elkaar zouden zijn. Maar jullie kregen het niet over je hart.
PLANCKAERT «We hebben dat plan afgeschreven omdat we toch vaker in België waren dan we hadden gedacht, zeker mijn schoonzus Magali en ik. Het vooruitzicht dat we de hoeve definitief uit handen zouden geven, deed me twijfelen. Dus besloten we opnieuw de deuren te openen. We verhuren nu één keer per maand tien kamers. Op die manier is het te doen.
»Ik ben blij dat we een break hebben gehad, nadat we vijftien jaar aan een stuk honderden gasten hadden ontvangen. We moesten even naar adem happen, de passie opnieuw aanwakkeren. En we hebben een paar aanpassingen aangebracht. We hebben bijvoorbeeld een nieuwe oven geïnstalleerd. Die wilde ik al lang en nu heb ik het mezelf eindelijk gegund.»
HUMO Jezelf iets gunnen, doe je dat te weinig? Je neemt naar verluidt ook maar één week vakantie per jaar.
PLANCKAERT «Misschien wel. Een stemmetje in mijn hoofd zegt de hele tijd: ‘Wees productief! Doe méér!’ Ik wil altijd maar vooruit raken. Maar moet dat? Soms moet ik dat stemmetje het zwijgen opleggen. Maar ik ben graag bezig. Als ik vakantie heb, vind ik het heerlijk om eens de kasten op te ruimen, in mezelf te graven en te ontdekken wat ik óók nog zou willen doen. Elke dag vraag ik me af: wat zal ik eerst doen? Een moeilijke kwestie.»
HUMO Over je vader zei je in ‘Het huis’: ‘Als hij niet heeft afgezien om ergens te raken, dan is het niet gebeurd.’ Jij hebt dat van hem geërfd.
PLANCKAERT (knikt) «In ons gezin kon je maar beter tonen dat je druk in de weer was: wie niks deed, was niet goed bezig. Dat is niet altijd gezond, dat geef ik grif toe. En als ik 10 kilo aardappelen moet schillen, vind ik die laatste kilo ook niet meer plezant. Als je van zeven uur ’s morgens tot een stuk in de nacht rechtop staat, doet alles pijn. Maar ik doe het graag en ik haal er voldoening uit. Als ik ’s avonds eindelijk de benen onder de tafel schuif met een lekker glas wijn, kan ik er alleen maar intens van genieten omdat ik weet wat ik ervoor heb gedaan.»
HUMO Heb je je kinderen met dezelfde gedrevenheid in het leven gezet?
PLANCKAERT «Niet bewust. Maar als ik mijn oudste kinderen bezig zie, vermoed ik van wel – ik sta soms vol bewondering naar hen te kijken. Mageno volgt de hele dag les, komt naar huis met de bus en springt dan op de fiets voor een training van drie uur: daar heb je volharding voor nodig. Iluna stort zich op haar universitaire studie. Haar eerste resultaten waren top, ook al had ze het niet verwacht: ze heeft net als ik last van het oplichterssyndroom (lachje). Misschien heb ik dat onbewust doorgegeven: het aldoor knagende gevoel dat je, hoe hard je ook gezwoegd hebt, méér had kunnen doen.
»Ik praat vaak met hen, zodat ze goed begrijpen dat ze van ons geen druk opgelegd krijgen. Ze mogen doen wat ze willen. Profrenner worden of een universitair diploma halen, voor ons hoeft dat niet, zolang ze maar tevreden zijn. Maar het blijkt in hun bloed te zitten om het leven in de nek te bijten, het gaspedaal niet een beetje, maar díép in te drukken.»
HUMO Je was onlangs ook te zien in ‘Een echte job’, waarin je stage loopt in een ziekenhuis. Hoe is het je vergaan op de dienst thoraxheelkunde?
PLANCKAERT «Top! Je belandt er wel van het ene emotionele uiterste in het andere. In de ene kamer heb je een diepgravend gesprek over sterfelijkheid, in de volgende haal je een katheter uit één of andere lichaamsopening. In de zorg werken is als een rollercoaster.»
HUMO Naar verluidt heb je zelf aan VTM gevraagd of je mocht meedoen.
PLANCKAERT «Ik ben niet op de deur gaan bonzen, hè (lacht). Ik was er toevallig, en ik liet vallen dat ik ‘Een echte job’ wel een tof programma vond.»
HUMO Je had er alleszins iets voor over: je reed elke dag van de Ardennen naar Leuven en terug. Hoe laat moest je opstaan?
PLANCKAERT «Ik was blij dat het in Leuven was, het had ook Gent kunnen zijn. Ik moest om halfvier opstaan. Pittig, maar ik zou het zo opnieuw doen.»
HUMO Iedereen zegt dat het zorgzame je in de genen zit.
PLANCKAERT «Dat hoor ik al mijn hele leven, maar pas sinds ‘Een echte job’ weet ik dat het klopt. Zorgen voor je eigen kinderen, je familie, je geliefden, dat doet iedereen. Maar een zorgverlener springt in de bres voor vreemden. Welnu, dat blijk ik graag te doen. Je hoeft dat niet indrukwekkend te vinden: als puntje bij paaltje komt, is iedereen zorgzaam. Om het met een boektitel te zeggen: ‘De meeste mensen deugen’. Daar geloof ik stellig in.»
HUMO Je hebt ook voor wijlen mémé Clara gezorgd. In hoeverre heeft dat je voorbereid op ‘Een echte job’?
PLANCKAERT «Ze heeft vier jaar bij mij ingewoond, maar toen had ze nog niet zoveel zorg nodig. Dat was pas het geval nadat ze bij mijn mama was gaan wonen. De verpleegster kwam twee keer per dag langs, wij hielpen haar. Na verloop van tijd mocht ik weleens de bloeddruk of de saturatie meten.
»Ik schrok van de immense verantwoordelijkheid die op de schouders van de verpleegsters op mijn afdeling rustte. Zo beslisten ze zelf wanneer pakweg morfine moest worden toegediend. Ze hebben het leven van mensen in handen. Daar ben je niet op voorbereid als je even voor je mémé hebt gezorgd, hoor.»
HUMO Was je mentaal goed voorbereid?
PLANCKAERT «Ja. Ik weet hoe groot het belang van een goede zorgverlening is, ook voor de naasten van de zieken. Vriendelijkheid is essentieel. Ik zal nooit de gezichten van de verpleegsters vergeten die mémé Clara kwamen verzorgen. En ik vergeet ook nooit wie een lach voor haar heeft overgehad.
»Een verpleegkundige doet meer dan alleen de bloeddruk meten en een spuitje zetten, laat dat duidelijk zijn. Er komt veel psychologie bij kijken. In een korte maar cruciale periode ben je niet zomaar een figurant in iemand z’n leven, maar een hoofdrolspeler.»
‘Het blijkt mijn kinderen in het bloed te zitten om het leven in de nek te bijten, om het gaspedaal niet een beetje, maar díép in te drukken.’Beeld Koen Bautersnormal
GEBROKEN WERVEL
HUMO Het vijfde seizoen van ‘Château Planckaert’ is volop bezig. Wat mogen we de komende weken nog verwachten?
PLANCKAERT «De formule is niet gewijzigd, je ziet onze familie nog altijd gezapig evolueren. De kinderen worden groter, iedereen heeft een duidelijke visie over de inrichting van het kasteel en vindt het ook niet erg om die luidkeels te verkondigen. Iedereen doet ook z’n eigen ding: Francesco renoveert zijn bus, Iluna gaat studeren, de jongens timmeren aan hun carrière als coureur… Mij zul je vaak in de weer zien met Franse vergunningen: het kasteel zal geen B&B worden, maar een hotel, en ik moet dat in orde brengen.»
HUMO In de eerste aflevering vieren jullie de 18de verjaardag van Iluna. Ze zegt: ‘Ik voel me nog niet volwassen. Naar mijn gevoel ben ik amper veranderd sinds mijn 16de.’ Hoe groot is het verschil tussen 18-jarige Iluna en 18-jarige Stephanie?
PLANCKAERT «Qua dagelijkse bezigheden is het een verschil van dag en nacht: ik was op m’n 18de al zwanger van mijn tweede kind. Maar het is een misvatting te denken dat je dan op slag volwassen bent, hoor (lachje). Qua maturiteit moet Iluna zeker niet onderdoen. Hoeveel 18-jarigen ken je die oprecht dankbaar zijn dat ze kunnen en mogen studeren? Die met een heldere, kritische blik naar de wereld áchter hun eigen tuin kijken? Iluna zou zeker kunnen wat ik toen deed, alleen bewandelt ze haar eigen pad: als er iemand verder staat op haar 18de, dan zij wel.»
HUMO We zien in ‘Château Planckaert’ ook de naweeën van Juniors crash bij het rallyrijden, waaraan hij een gebroken ruggenwervel overhield. Waar was je toen je hoorde dat hij een ongeluk had gehad?
PLANCKAERT «Dat zal ik nooit vergeten: we zaten in de auto op weg naar, godbetert, een opendeurdag van onze boekhouder. Mijn mama was in alle staten toen ze belde. Het enige wat ze op dat moment wist, was dat Junior afgevoerd was met de ambulance. Het was bang afwachten hoe hij eraan toe was. Een gebroken ruggenwervel is niet niks. Hij is door het oog van de naald gekropen, voor hetzelfde geld was hij verlamd.
»Junior heeft de legendarisch zwakke rug van elke Planckaert. Mijn papa is destijds door zijn rugproblemen moeten stoppen met wielrennen. Hij heeft die vervolgens aan mij doorgegeven: ik loop rond met twee permanente hernia’s. (Wuift weg) Da’s niet zo erg, ik kan ermee leven. Maar een carrière als gewichtheffer zit er niet meer in.»
HUMO Racet Junior intussen alweer?
PLANCKAERT «Hij heeft al opnieuw in een rallywagen gezeten, hij is zelfs nóg eens gecrasht. Gelukkig zonder gevolgen. Misschien zat de schrik er nog in, misschien had hij gewoon pech. Actief racen is alleszins niet aan de orde: hij zal ook dit seizoen moeten overslaan.»
HUMO Hou je soms je hart vast voor Mageno?
PLANCKAERT «Natuurlijk! Koersen blijft een levensgevaarlijke sport: met zulke snelheden vlammen zonder noemenswaardige bescherming… Zoek ze maar eens op, de coureurs die zijn overleden op de fiets. Gisteren was ik nog op een wedstrijd van Mageno. Er reed iemand de parking af nét op het moment dat het peloton met 50 kilometer per uur kwam aangestormd. Ik heb die auto zelf tegengehouden. Levensgevaarlijk! Je wilt je kinderen liever in een serre laten opgroeien, maar dat gaat natuurlijk niet (lacht).»
HUMO Jullie besteden dit seizoen ook aandacht aan de jongdementie van Lynn, Christophers mama. Hoe werd de ziekte ontdekt? Was er al langer iets aan de hand?
PLANCKAERT «De diagnose is twee jaar geleden gesteld, maar we komen er nu pas mee naar buiten. Lynn vindt het heel belangrijk om andere mensen te sensibiliseren. Maar ik laat haar dat liever zelf vertellen.»
‘Ik schrok van de immense verantwoordelijkheid die op de schouders van de verpleegsters op mijn afdeling rustte. Ze hebben het leven van mensen in handen.’ (Foto: in ‘Een echte job’.)Beeld VTMnormal
SEIZOENARBEIDERS
HUMO Terug naar het kasteel: wat moet er nog gebeuren voor het echt af is? Het dak ligt er al op.
PLANCKAERT «Er is nog geen einddatum, maar vanaf nu zal het veel sneller gaan.»
HUMO Duurt het nog, ik zeg maar iets, vijf jaar?
PLANCKAERT «O, ik hoop dat we dan al lang open zijn!»
HUMO Wat zal Eddy doen als het instapklaar is? Op zijn luie kont zitten, dat kan hij toch niet? Zal hij ooit met pensioen gaan?
PLANCKAERT «Je zou evengoed aan de bomen kunnen vragen om te stoppen met groeien. Gelukkig liggen er rond het kasteel veel bossen, er is altijd wel iets te doen. En de boerderij die we tegelijk met het kasteel gekocht hebben, moet ook nog gerenoveerd worden.»
HUMO Hij zegt dat jij van alle Planckaerts het meest op hem lijkt. Waarom?
PLANCKAERT «Zie je mijn baard niet? (lacht) Ik weet het niet goed, misschien wegens mijn doorzettingsvermogen of mijn koppigheid? Ik vind dat Junior veel meer op hem lijkt. Ze kunnen allebei heel extravert én heel introvert zijn. Als het even kan, praten ze liever niet over hun gevoelens. Dan lijk ik meer op Francesco. We bewaren allebei het overzicht en je krijgt ons niet makkelijk kwaad. Weet je, we hebben allemáál trekken van elkaar en tegelijk zijn we onszelf, zoals in elk gezin.»
HUMO ‘Château Planckaert’ blijft een kijkcijferkanon. Heeft de VRT jullie gevraagd niet té snel te renoveren?
PLANCKAERT (lacht) «Ik heb weleens een ruit ingegooid, maar alleen als er een nieuwe in gezet moest worden. Voorhet overige laat de VRT ons doen. Vergeet niet: wij passen die renovatiewerken in ons gewone leven in. Dat is echt niet vanzelfsprekend. En weet je wat ik het allervervelendst vind? Niet samen zijn.»
HUMO Juist, Christopher en jij leven apart wanneer hij in Frankrijk mee het kasteel renoveert. Maar is die me-time niet fijn?
PLANCKAERT «Totáál niet. Maar we weten waarom we het doen en we moeten erdoor. Toen we tot groot verdriet van onze vader beslisten om niet met z’n allen in Frankrijk te gaan wonen, wisten we dat het niet anders te regelen viel. We leven als seizoenarbeiders, dan moet je elkaar kunnen loslaten.»
HUMO De pater familias vindt dat jullie, de kinderen, beter alles in de Ardennen verhuren of verkopen en in Frankrijk een nieuw leven beginnen. Hij is teleurgesteld dat de familie niet meer bij elkaar is.
PLANCKAERT «Op gezette tijden horen we hem theatraal zuchten: ‘Allemaal samen in Frankrijk, dat was toch tof geweest!’ Hij zou niets liever hebben dan dat al zijn kinderen in de buurt wonen en we alle dagen samen kunnen eten en dansen. Ik snap dat, want ik zou óók niets liever hebben dan dat mijn kinderen altijd bij mij blijven. Maar net als hij besef ik dat het leven niet zo in elkaar zit. Het leven is loslaten. Daar zit ook schoonheid in, dat weet mijn vader evengoed. Hij geniet ervan om zijn jongens en meisjes te zien uitvliegen. Er bestaat geen trotsere pater familias. Van strubbelingen in de familie is dus geen sprake: papa wil ons alleen maar dicht bij hem uit liefde.»
HUMO Ben jij nog blij met het kasteel? Als je een paar jaar geleden had geweten wat je nu weet, had je het dan nog gekocht?
PLANCKAERT «Zeker! De hele familie zal daar volmondig ja op antwoorden. De momenten die we daar beleefd hebben, de band die nog sterker is geworden… Dat is van onschatbare waarde. Het kasteel heeft ons uitgedaagd en uit onze comfortzone getrokken. En we zijn er nog altijd even graag.»
‘Ik zal me moeten voorbereiden op het legenestsyndroom, want ik zal er last van hebben. Ik ben zo vroeg aan kinderen begonnen dat ik een veel groter stuk van mijn leven mét dan zonder heb doorgebracht.’Beeld Koen Bautersnormal
GOUDEN JAREN
HUMO ‘Het huis’, ‘Een echte job’, ‘Families XXL’… Je gaat de laatste tijd almaar vaker solo. Is dat toeval, of vond je het tijd om zelf je vleugels uit te slaan?
PLANCKAERT «Puur toeval. Ik zit niet aan de mouwen van de tv-bazen te trekken: ‘Geef mij een concept waarin ik kan schitteren!’ Ik duik nu op in een aantal tv-programma’s, dus ik snap dat het lijkt alsof ik uit een kooi breek. Maar er is geen enkel verschil tussen de Stephanie van nu en de Stephanie van tien jaar geleden. Ik heb altijd mijn ei kwijt gekund.»
HUMO In ‘Het huis’ had je het over bewijsdrang omdat je uit een nest komt waarin vooral mannelijke prestaties geroemd worden.
PLANCKAERT «Onze mannen willen zich altijd bewijzen, en ik wilde mijn voetje naast hen zetten: ‘Kijk, ik kan ook iets!’ Maar die bewijsdrang is al lang uit m’n systeem.»
HUMO Je blijft toch een streber? Toen in ‘Het huis’ bleek dat je de biologische leeftijd van een prille dertiger hebt – je bent 35 – vond je dat niet goed genoeg.
PLANCKAERT «Ik wil de dingen góéd doen. Ik hoef me niet te bewijzen, tenzij voor mezelf. Drop me op een onbewoond eiland en ik zal mijn bamboevlot volgens de regels van de kunst bouwen, omdat ik het zo wil.»
HUMO Ik had niet verwacht je zo emotioneel te zien in ‘Het huis’. Ik zag je altijd als de rustige vastheid in die kolkende oceaan van de Planckaerts.
PLANCKAERT «Het werd me even te machtig toen ik de beelden zag van de kleine Stephanie die met blote voeten op haar fietsje kroop en wegreed: ‘Dá-aag!’ Ik werd melancholisch van het besef dat die tijd voorbij is. De schoonheid van die gouden jaren kwam keihard binnen… (Denkt na) Als je kinderen hebt, dan zie je die graag. Je wilt hen beschermen en alles voor hen doen. Toen ik dat filmpje zag, besefte ik plots: op dat moment voelden mijn ouders exact hetzelfde.»
HUMO In ‘Het huis’ vergastte Iluna je op een cover van jullie lievelingsnummer, ‘La vie en rose’ van Edith Piaf, tevens het levenslied van mémé Clara. Zou Iluna graag zangeres worden?
PLANCKAERT «Ze kan niet leven zonder zingen. Ik heb geen hobby’s of passies, behalve mijn geliefden. Des te mooier dat zij wel zoiets heeft gevonden. Ze is constant aan het schrijven en componeren. Ze is een enorme fan van Taylor Swift en ze leert al haar teksten uit het hoofd. We hebben twee tickets kunnen bemachtigen voor haar optreden in Parijs.»
HUMO Mag jij mee?
PLANCKAERT «Nee, die tijd is voorbij. Maar zo is het leven en zo is het goed.»
Château Planckaert
VRT 1, zon. 24 maart, 20.00
Families XXL
VTM, zat. 30 maart, 20.25 en op VTM Go