Binnenkijken: Lampfabriek wordt loft

✦Interieur

De loft van productontwerper Steven Banken in een oude Philipsfabriek in Eindhoven bulkt van de contrasten. Alleen de vloer al: de ene helft is nieuw, de andere helft zeventig jaar oud.

Heb je altijd al in een oude fabriek ­willen wonen?

Steven Banken: “Toevallig wel, ja. Vooral sinds ik aan de Design Academy in Eindhoven in een soortgelijk gebouw studeerde. Zes jaar geleden liep ik langs dit gebouw en zag ik ineens dat er lofts in zouden komen. De oude fabriekshallen van Philips hier op Strijp-S (Eindhovense wijk, red.) stonden toen nog leeg, op een aantal ­kantoren na.

“In dit gebouw was onder meer de radio­fabriek van Philips gevestigd. Ik was al een paar jaar ­afgestudeerd en twijfelde nog een beetje of ik wel in Eindhoven zou blijven wonen. Maar het viel in elk geval te proberen om door de loting heen te komen. Tot mijn ­verbazing werd ik ­ingeloot en sindsdien huur ik hier dit ­appartement.”

Je hebt wel een prachtig groot inpandig balkon.

“Slechts twaalf van de honderdvijftig woningen hebben een balkon. Die zijn allang weg, dacht ik eerst nog. Bij de huurders die vóór mij waren ingeloot, heerste echter verwarring. Zij dachten ­namelijk dat het een soort gemeenschappelijke ruimte zou ­worden en hebben toen voor een andere loft ­gekozen.

“Maar het balkon is dus helemaal voor mij alleen. Zonder dat had ik hier niet zo lang gewoond.”

Het plafond is in de oude staat gebleven.

“Het ruwe beton met resten ­stucwerk hoort gewoon bij dit oude gebouw. De muren zijn er nieuw ingezet, omdat het één grote hal was. Die heb ik wel geverfd.

“Het plafond is maar liefst 4 meter 20 hoog. Ik wilde niet alles in één ruimte doen, daarom heb ik boven de keuken een slaapverdieping gebouwd. Vanuit mijn bed kijk ik zo de ­woonkamer in.”

Waar heb je de vloer vandaan?

“De houten vloer komt uit een oude dansschool in Beneden-Leeuwen, een dorpje in de ­provincie Gelderland waar ik ben opgegroeid. Mijn opa en oma hebben er nog op gedanst toen ze een jaar of veertig waren. Ik denk dat de vloer zeventig jaar oud is.

“Toen ik hoorde dat de dansschool gesloopt zou worden, heb ik de eigenaar gevraagd of ik de vloer eruit mocht halen. Geen probleem, maar het was wel een enorme klus, want de ­driehonderd planken zaten om de ­zestig ­centimeter vastgespijkerd.

“Maar door het opschuren kwam er gelukkig een prachtige merantihouten vloer tevoorschijn. In het keukendeel van de ruimte ligt dan weer een gietvloer, dat vind ik wel een mooi ­contrast.”

En de stellingkast?

“De grote kast bestaat uit losse houten ­stellingen. Ze stonden in het gebouw van een voormalig incassobureau waar een vriend van mij introk. Het hele archief lag er nog in opgeslagen. Op de ­planken staan nog de boekjaren 1961 – 1962.”