Voormalig drugsbaron waarschuwt: ‘Zwaar geweld zoals in Colombia kan ook in Antwerpen’

✦ Interview Ex-drugsbaron

Er is in ons land nooit eerder zo veel cocaïne in beslag genomen als vorig jaar: 61,8 ton. De douane wil op termijn alle containers in de Antwerpse haven screenen. En dat is hoognodig, waarschuwt William Rodríguez Abadía, een voormalige drugsbaron van het Colombiaanse Cali-kartel. ‘Zolang slechts een fractie van de containers gecontroleerd wordt, zullen de drugs met tonnen in de haven aankomen.’

William Rodríguez Abadía meent dat verscheidene drugskartels al aardig voet aan de grond hebben gekregen in België. “Het kan niet dat de drugsmaffia onopgemerkt blijft. Dit wijst erop dat zij connecties hebben bij politici, politie, leger en andere sectoren.”

U bent de zoon van Miguel Rodríguez Oreguela. Samen met zijn broer Gilberto leidde uw vader het drugskartel van Cali. Na hun arrestatie nam u het van hen over.

“Mijn vader en mijn oom hebben het Cali-kartel opgericht. Op hun hoogtepunt bezaten ze naar schatting 80 procent van de drugshandel in de wereld. Lange tijd hebben ze voor onze familie en voor de inwoners van Colombia verborgen kunnen houden dat ze niet alleen actief waren in de banksector, de vastgoedsector en de media, maar ook aan drugshandel deden. Tot de dag dat mijn oom in 1984 in Spanje werd gearresteerd. 

“Vanaf toen waren de ogen van alle Colombianen en vooral van de Amerikaanse DEA en FBI op onze familie gericht. Toch slaagden ze erin om weer het vertrouwen van de Colombiaanse politici te winnen, omdat ze met hun Cali-kartel steun boden aan de Colombiaanse overheid in hun strijd tegen Pablo Escobar en zijn drugskartel van Medellín. Dat mondde uit in een ongemeen gewelddadige oorlog vol terreur, aanslagen en geweld, die vijf jaar duurde, tot Escobar in 1993 vermoord werd. 

“In plaats van te stoppen met de drugshandel waanden mijn vader en mijn oom zich onoverwinnelijk en bleven ze voortdoen, tot hun arrestatie in 1995. Op dat moment vroeg mijn vader me – die me altijd buiten de drugsbusiness had gehouden – om de leiding van het kartel over te nemen. 

“Ik had moeten weigeren, maar was te loyaal. Uiteindelijk heb ik een zware prijs betaald: ik ben bijna doodgeschoten, heb vier jaar als een voortvluchtige geleefd en heb mezelf uiteindelijk aangegeven. Ik verbleef vijf jaar in een zwaarbewaakte gevangenis in de VS. Dezelfde gevangenis waar mijn vader zit, nota bene, maar ik ben hem er nooit tegengekomen.”

Hoe kijkt u naar de strategie van de Verenigde Staten en hun war on drugs?

“Oorlog is een dogma binnen het Amerikaanse gedachtegoed. Ze kiezen voor repressie. De successen van die strategie zijn echter beperkt en wegen niet op tegen de hoge kosten. De consumptie van cocaïne en synthetische drugs is de voorbije tien jaar verdrievoudigd. De drugsproductie leidt miljarden naar de zwarte economie, geld dat als het in de reguliere economie wordt witgewassen in banken en vastgoed belandt. 

“Het geld van de maffia zit op alle niveaus van de maatschappij. In Colombia zijn er voor 200.000 hectare cocaplantages. De VS en Europa zwemmen haast in het witte poeder. Wereldwijd worden er elke dag tonnen drugs getransporteerd. De war on drugs heeft gefaald. We moeten overgaan tot alternatieven.”

Sommige wetenschappers pleiten voor het legaliseren van drugs.

“Beste vrienden, hoe wereldvreemd kunnen jullie zijn? Kijk naar het toenemende aantal verslaafden, die steeds meer gebruiken. Legalisering is geen optie. Drugsgebruikers zijn slachtoffers. De staat moet hen helpen om af te kicken. Door legalisering wordt voor miljoenen mensen de poort naar drugsgebruik geopend. Ik zie daar nog een pandemie van komen. 

“Het is belangrijk om het debat opnieuw te voeren met academici en politici. Ik vergelijk mensen die voor de legalisering van drugs pleiten met klimaatnegationisten. Net zoals alle studies aantonen dat de opwarming van de aarde dringend bestreden moet worden, tonen alle studies aan dat geweld in steden grotendeels voortkomt uit de georganiseerde misdaad. Door die business legaal te maken, geef je de drugsbendes een groot geschenk.

“De drugsproblematiek is een veelkoppig monster: wie een eenzijdig beleid voert zoals legalisering of war on drugs, zal het monster nooit kunnen verslaan. Je moet breder durven te kijken.”

Wat zou wel een oplossing kunnen zijn?

“We moeten de inlichtingendiensten versterken en de politie moderniseren. Inlichtingendiensten van productielanden en consumptielanden moeten meer met elkaar samenwerken. Zolang de consumptie blijft bestaan, zullen er drugs geproduceerd worden. Er moet veel meer op preventie ingezet worden. Er is haast niemand die onmiddellijk met heroïne begint. Zo goed als alle drugsverslaafden zijn ooit met een jointje of medicatie begonnen.”

Zou u dat kunnen concretiseren voor een havenstad als Antwerpen?

“Wat er in Antwerpen gebeurt, is hallucinant. België is voor drugskartels enorm belangrijk. Slechts 2 procent van de containers in de haven wordt gecontroleerd. Het excuus is dat er onvoldoende middelen zijn om de controles te verhogen en dat het openen van fruitcontainers slecht voor het fruit zou zijn. Op die manier worden elke dag tonnen en tonnen drugs naar Antwerpen getransporteerd. 

“Vijftig jaar geleden waren we al in staat om een man naar de maan te sturen, maar België en Europa zouden er niet in slagen drugs in containers op te sporen? Ten minste 50 procent van de containers controleren moet toch haalbaar zijn? Ik denk dat het efficiënter zou zijn als België alle schepen die uit Colombia vertrekken ter plaatse al eens zou controleren.” 

Intussen gaat Antwerpen gebukt onder een spiraal van drugsgeweld: granaten, kogelinslagen…

“Dat zijn typische voorbeelden van afschrikkingsmethodes tussen drugskartels. Wat nu in België gebeurt, is het begin, maar niet het einde. België moet niet denken dat het zware geweld uit Colombia en Mexico niet herhaald kan worden in België of Europa. 

“Er wordt zo veel met drugshandel verdiend, dat je met het geld het hele veiligheids- en politiesysteem kunt aantasten. Met één lading cocaïne verdien je evenveel als een normale persoon die veertig jaar lang werkt.”

Als de Belgische overheid gebruik zou willen maken van uw diensten als expert, wat zou u dan zeggen?

“(lacht en denkt na) Dit is een gevaarlijke job. Ik zou me kunnen inwerken om de verschillende connecties van de drugskartels te onderzoeken en te kijken hoe de markt in België werkt, maar op dit moment geniet ik van een rustig leven. Ik zou dus op een vriendelijke manier bedanken. 

“Ik denk dat ik meer kan betekenen voor preventie dan voor bestrijding. Vijf jaar van mijn leven in extreme luxe hebben tot dertien jaar miserie en de vernieling van mijn familie geleid. Ik ken de keerzijde van het sexy leven in de drugshandel. Ferrari’s, helikopters, luxehuizen en appartementen: het klinkt mooi, maar ze vertellen je er niet bij dat je in een oorlog belandt waarbij je al je geliefden kunt verliezen.”