Dat je Wouter Vandenhaute niet moet vertrouwen als hij de winnende lottocijfers zou voorspellen, werd zondag duidelijk na de overwining van Alberto Bettiol. Een outsider met een achternaam als van een kuisproduct wint de Ronde-is-van-ons-want-van-Vlaanderen-en-als-ge-dat-niet gelooft-zijt-ge-geen-goede-Vlaming. Wouter had hem geen schijn van kans gegeven. Goed gelachen.
Leedvermaak: als er ooit een wereldkampioenschap voor georganiseerd wordt, winnen wij dat met de vingers in de neus.
Het interview dat Wouter in het weekend gaf aan Het Laatste Nieuws was interessanter dan die op Twitter zeer bruikbare uitschuiver. Vandenhaute probeert al jaren de wielersport te moderniseren maar wordt daar door de potentaten van de Tour de France op professionele wijze in geboycot. “Wielrennen is opgetrokken uit traditie en conservatisme. We gaan met babypasjes vooruit.” Op zijn 57ste is die met zijn broske ongeduldiger dan ooit.
Uit een ander weekendinterview tussen twee wielervrienden – Geert Noels en Johan Van Overtveldt – bleek dat de onwil om te veranderen in de politiek nog veel groter is. “Bij de onderhandelingen over de regering-Michel hebben wij alle uitzonderingen in de btw – goed voor 5 miljard euro – opgesomd. Twee dagen hebben we gediscussieerd, op het einde was alles van tafel. Een collega-minister zei: ‘Als je daaraan begint, loop je geblinddoekt rond in een kennel – na tien stappen ben je vijf keer gebeten.’”
Toegeven dat je zelfs op dat niveau geen macht hebt om die dingen fundamenteel aan te pakken: uit de mond van een betrokken minister klinkt dat redelijk verbijsterend. Babypasjes? Zelfs dat niet.
Kwadratuur van de cirkel
Maar op het Europese toneel zijn wij onverzettelijk. Het land waar stilstand meer regel dan uitzondering is en de processie van Echternach in de politiek als gouden regel wordt genomen, gaat met de brexit wel even met de spierballen rollen. “Als er geen significante nieuwe Britse voorstellen komen, dan trekt Frankrijk een streep door het verdere uitstel voor de onderhandelingen over de brexit. Frankrijk zou daarvoor de steun van Spanje en België hebben gekregen.” Goed gelachen. Die Charles.
Hypocrisie: als er ooit een wereldkampioenschap voor georganiseerd wordt, winnen wij dat met de vingers in de neus.
Belgische politiek is als de duivensport: de begeleiders wachten, de kiezer valt op 26 mei, al dan niet verleid door fiscale cadeautjes. Terwijl het geduld op is bij velen. Bijvoorbeeld bij de jonge klimaatkrijgers, die na drie maanden betogen al razend zijn om zoveel vertragende maatschappelijke onwil. Ze zijn opstandig omdat ze het gevoel hebben dat er niets verandert omdat niemand dat wil. Het ergste is dat dat nog waar is ook.
De kwadratuur van de cirkel: als er ooit een wereldkampioenschap voor georganiseerd wordt, winnen wij dat met de vingers in de neus.
