In DM ZAPT zet de redactie van De Morgen de blik op oneindig. Vandaag: Bart Eeckhout over ‘Belga Sport’.
De aflevering van ‘Belga Sport’ (2009) over het dramatische heengaan van de jonge wielerheld Jempi Monseré is waarschijnlijk de beste tv-documentaire die ooit in dit land is gemaakt. Zelfs het intikken van de voorgaande zin volstaat om de tranen in mijn ogen te doen opwellen. Zeker drie keer keek ik de sportdocumentaire met die extreem tragische finale al uit. En ik denk niet dat mijn ziel een vierde keer aankan.
Share
De kracht van dit prachtprogramma is dat het sport herleidt tot zijn ultieme essentie: de dood of de gladiolen
Er zijn nog Belga Sports die op het netvlies gebrand staan. De ontroerende documentaire over de gevallen coureur Frank Vandenbroucke (2008), die – onder meer – met liefdeselixir als doping zichzelf overtrof. Of de wat vrolijkere aflevering over het WK 1990 dat voor de Rode Duivels eindigde met dat onverdiende doelpunt van David Platt (ook uit 2008). De makers van Belga Sport weten perfect hun publiek te bedienen: de veertigplussende (mannelijke) sportliefhebber, die teruggeworpen wordt in de tijd. Een tijd dat hij als kind op de bank zat te kijken naar Sportweekend, met het avondmaal op de schoot. Lucien Van Impe, Gilles Villeneuve, Eric Wauters: het komt allemaal terug, op maandag.
Belga Sport verdween samen met Woestijnvis van de openbare omroep. Maar niets is voor altijd en nu is de sportdocumentairereeks teruggekeerd. Nog altijd is het niveau nooit minder dan goed en meestal uitstekend.
Share
Ook wanneer de zon nog volop over de carrière van de sportman schuilt, laat Belga Sport subtiel voelen dat dit mooie liedje weer niet lang gaat duren
De kracht van dit prachtprogramma is dat het sport herleidt tot zijn ultieme essentie: de dood of de gladiolen. Bij Belga Sport is het nogal vaak de dood, uiteindelijk. Geen wielrenner kan er op zijn koersfiets kruipen of het noodlot schuift stilletjes mee in de ontsnapping. Belga Sport vat als geen ander samen waarom wij, eenvoudige lieden, zo van sporthelden houden. De sportkampioen is de hedendaagse Icarus: een bejubelde hoogvlieger, tot te dicht bij de zon gevlogen wordt en de vleugels smelten. Het is een heroïek die per definitie tijdelijk is. Altijd komt er een val of verval.
De aflevering van vorige week, over leven en lijden van jumpingruiter Eric Wauters, laat alweer prachtig zie hoe knap de programmamakers dit verhaal in de vingers hebben. Ook wanneer de zon nog volop over de carrière van de sportman schuilt, laat Belga Sport subtiel voelen dat dit mooie liedje weer niet lang gaat duren. Muziek, de setting van de getuigen, de grafstem van Carlos De Veene: subtiel maar talloos zijn de waarschuwingssignalen.
Je blijft toch kijken, hopend op een happy end. Tegen beter weten in.
Belga Sport was de voorbije weken op maandagavond op Canvas te zien. De afleveringen zijn te herbekijken op vrt.nu
