Dissidentie mag ook. Onder die vlag vaart Hugo Camps elke donderdag.
Wat er tegenwoordig allemaal door het luchtruim vliegt aan verwensingen, insinuaties en beschuldigingen van de tegenstander is niet meer in een pamflet te vatten. Het zijn rioolteksten. Met het naderen van de gemeenteraadsverkiezingen betekent dat vulgariteit aan de macht. Sommige insinuaties zitten dicht tegen de mores van crapuul aan. Zo is Bart De Wever uit zijn burgerlijke deftigheid gevallen. Insinueren dat de oppositie lid van de drugsmaffia is, strookt niet met mentale hygiëne. Dat is de ander meeslepen in een modderdebat. Dat de voorzitter van sp.a daar met dezelfde vuiligheid op repliceert, getuigt niet van veel inzicht in het menselijke gedrag. Het lijkt of de Wetstraat het wapen van de negatie compleet uit handen is geslagen.
Het kan alleen maar erger worden.
De War on Drugs van de Antwerpse burgemeester is een complete slag in het water geworden. Er circuleren in de Sinjorenstad niet minder, maar meer drugs. Het zou De Wever sieren om zijn onmacht toe te geven. Maar trots en persoonlijke ijdelheden staan deemoed in de weg. En dus schuift hij het bestaan van drugsholen af op de oppositie. Alsof het om een café gaat waar nog gerookt wordt.
Share
De hoogmoed en het cynisme van De Wever zijn niet meer te verteren. Hij richt de noblesse van de politiek ten gronde
Law-and-orderpartij
De drugsproblematiek overstijgt de macht van lokale politici. Geef dat dan toe in plaats van te polariseren. De N-VA als law-and-orderpartij heeft schromelijk gefaald, maar de anderen zouden het niet beter hebben gedaan. Om dan te gaan bulderen dat de oppositie tot de maffia is toegetreden, is een politiek leider onwaardig. De hoogmoed en het cynisme van De Wever zijn niet meer te verteren. Hij richt de noblesse van de politiek ten gronde.
Dit is meer dan nestbevuiling, dit is een operatie beschadiging van het ambt. De wanhoop van de N-VA is zo groot dat het vervalt in pure Vlaams Belang-retoriek. En Theo Francken was al zo dicht opgeschoven tegen het onderbuik-flamingantisme. Iedereen die de Vlaamse Leeuw niet kan zingen het land uit.
Andere partijen gaan driftig mee in de dynamiek van persoonlijke afrekeningen. Zo noemde Philippe De Backer De Wever emotioneel ongeschikt om burgemeester van Antwerpen te zijn. Als karaktermoord kan dat tellen. En dat gaat dan nog tussen coalitiepartners. Laat die twee straks maar eens aan tafel zitten voor een coalitieakkoord – de pruimentijd wenkt. De aanvallen van Kris Peeters op De Wever kwamen ook niet altijd van boven de gordel. Hem wordt dan weer verweten dat zijn domicilie in Antwerpen fictie is. De lijsttrekker van de Antwerpse CD&V is nog steeds van Puurs. Zegt men.
Transitmigranten als kiesvee
Share
De lokale democratie is moreel in verval. Seksfeestjes, maffiatoestanden, administratieve oplichterij, is er nog iets dat deugt aan mandatarissen en burgemeesters?
De lokale democratie is moreel in verval. Seksfeestjes, maffiatoestanden, administratieve oplichterij, is er nog iets dat deugt aan mandatarissen en burgemeesters? Reken maar dat transitmigranten ook nog als kiesvee worden ingezet. Het programma voor de zelfbedachte veiligheidsneurose is reeds in uitvoering. Rijkswacht en politie worden de helden van de democratie. De hulpverlener daarentegen wordt nog dieper in de marginaliteit gedrukt. Het worden in oktober verkiezingen zonder thema. Persoonlijke afrekeningen staan voorop. Dat betekent dat de kiezer vierkant wordt uitgelachen. Want die zit niet te wachten op een geschonden gelaat van deze of gene. Die wil dat er werk wordt gemaakt van zijn oude dag. Politici zijn bezig hun kapitaal te verkwanselen voor het afreageren van persoonlijke allergieën en in modder gedrenkte ambities. Ik geef de kiezer de incivieke raad: blijf lekker thuis, mevrouw, meneer.
