Dissidentie mag ook, onder die vlag vaart Hugo Camps elke donderdag.
De witte woede bleef onherkenbaar in de nationale betoging, maar reken maar dat ze er in alle hevigheid is, zij het met een onderstroom van gelatenheid. Piloten kijken niet op een stakingsdag meer of minder, maar verpleegkundigen willen de gemeenschap niet ontrieven en doorstaan besparingswoede en een onhoudbare hoge werkdruk. Ze zijn bijna murw gebeukt door nijpend personeelstekort en onzinnige bureaucratie. De overbelasting richt ravages aan in persoonlijke levens. Uit een steekproef van Het Laatste Nieuws blijkt dat 88 procent van de verpleegkundigen de werkdruk te hoog vindt. 37 procent zegt fysiek en mentaal te lijden onder de werkomstandigheden. Gevolg: 60 procent overweegt een andere job.
Share
Er wordt veel gevraagd van verpleegkundigen. Dan mag je tenminste verwachten dat de regering de klachten en noden ernstig neemt
In een rijk land als het onze zijn toegang tot de gezondheidszorg en genoeg handen aan het bed de criteria van beschaving. De invulling van deze maatstaven is precair. Ik herinner me dat alle meisjes van het dorp of airhostess of verpleegster wilden worden. Het was nog de tijd dat universitaire studies voor vrouwen werden afgeraden door christelijke en kerkelijke allianties. Vandaag smeken we om verplegers en verpleegsters, maar het beroep wordt weinig aantrekkelijk gemaakt. De ziekenhuizen zijn de nieuwe slavenmarkten waar personeel geacht wordt zich desnoods over de kop te werken. Spreek met een verpleegster en er komt een litanie van klachten op je af over dreigende burn-out en fysiek ongemak – vooral de rug is kwetsbaar. Toch staan ze iedere ochtend te stralen naast hun patiënten, zachtjes kreunend in hun gewrichten. Zij geven het mensbeeld nog enigszins de trekken van een menselijk gelaat.
Lineaire hardvochtigheid
Je zou denken dat een minister van Volksgezondheid deze nobele dwangarbeiders dankbaar is, maar dat komt niet in het hoofd op van Maggie De Block. De coryfee van Open Vld, zij het langzaam afbladderend, hanteert de budgettaire zeis. Na het succes in de populariteitspolls is er een thatcheriaans parfum over haar gevallen. Het genot om alleen te staan.
Share
De Block ontneemt de regering-Michel de kans om iets goed te maken van de lineaire hardvochtigheid van beleid
De Block ontneemt de regering-Michel de kans om iets goed te maken van de lineaire hardvochtigheid van beleid. Klachten van verpleegkundigen over barre werkdruk doet ze af als geselecteerde onvrede. “We moeten niet veralgemenen.” Ze prijst haar hervormingsijver, maar die gaat zelden in de richting van een kwalitatieve zorg. Het karakter van deze centrumrechtse regering is cijferfetisjisme. Voor de ziekenhuizen denkt ze aan een betere taakverdeling tussen verpleeg- en zorgkundigen en noemt dat een drastische hervorming. Je kunt maar taken verdelen zolang er mensen zijn en bij het schromelijke personeelstekort van ziekenhuizen is taakverdeling zo hol als een lege huls.
Er wordt veel gevraagd van verpleegkundigen. Naast fysieke zorg en bijstand zijn ze ook de psychische begeleiders in dagen van mentale kwetsbaarheid. Dan mag je tenminste verwachten dat de regering de klachten en noden ernstig neemt. Maar regering en meerderheid misbruiken eerder de huiver van verpleegsters en verplegers voor sociale breuklijnen die het lot van patiënten nog zwaarder zou kunnen maken. Ze speculeren op gezagsgetrouwheid ten faveure van zieken en zorgzoekenden.
Dus toch maar de vraag: Hoe trumpiaans zou het hoofd van Maggie De Block zijn?
Oude en zieke mensen zijn meestal niet de vrolijkste wezens van de planeet. Als ervaringsdeskundige weet ik dat verplegend personeel in alle drukte nog voor een spat blijheid kan zorgen. Zij laten nog een streep licht vallen in ziekenhuizen en zorginstellingen.
En zou dat misschien iets mogen kosten, Maggie De Block?
