Deze Amerikaanse verhuisde naar Sint-Niklaas: “Mevrouw Homans, help ons van België onze nieuwe thuis te maken”
Sophie Booth
Sophie Booth (29) emigreerde eind augustus 2017 vanuit Portland, Maine (VS), naar Sint-Niklaas om bij haar partner Simon te zijn. Zij is in het bezit van een Attest van Immatriculatie met het oog op gezinshereniging.
Geachte minister Homans,
Ik heb het nieuws gehoord over de besparingen bij het Agentschap Integratie en Inburgering en wil graag mijn gedachten hierover met u delen.
Het is verleidelijk om alle migranten over één kam te scheren en veronderstellingen te maken over wie wij zijn. Op korte tijd heb ik veel geleerd over de stereotypes die hier leven over migranten. Mensen vertelden mij dat wij een immense financiële last zijn. Dat we in kebabzaken werken en te veel kinderen hebben. Dat we de Belgische cultuur veranderen door te weigeren ons aan te passen. Dat we enkel naar hier komen om te werken bij familie, die ons drie maanden later ontslaat zodat we een werkloosheidsuitkering krijgen en vanaf dan een luilekkerleven kunnen leiden. Ik heb ook geleerd dat, als wij ons onvoldoende willen aanpassen, wij maar beter weer kunnen vertrekken.
Ik hoop dat mijn verhaal het voor u duidelijker maakt hoe belangrijk het Agentschap Integratie en Inburgering is voor migranten tijdens onze grote persoonlijke levensovergang om van België onze nieuwe thuis te maken.
Vier jaar geleden werd ik verliefd op Simon, een Belg uit Sint-Niklaas, toen we allebei aan het reizen waren. We kozen voor België om ons te vestigen, onze carrières uit te bouwen en een gezin te stichten omdat we het gevoel hadden dat België beter was dan Amerika op het vlak van gezondheidszorg, jobkansen, onderwijs en warm onthaal van migranten.
Vertrouwenspersoon
Toen ik in België arriveerde, werden Simon en ik op het stadhuis doorverwezen naar een trajectbegeleider bij het Agentschap Integratie en Inburgering. Frederik bracht me in contact met taalconsulent Noortje, die mij hielp aan een studiebeurs om Nederlands te studeren aan de universiteit van Gent. Hij schreef me in voor een inburgeringscursus bij leerkracht Griet, waar ik leer over het reilen en zeilen van de Belgische samenleving en startte de procedure om mijn masterdiploma te laten erkennen door de Vlaamse Gemeenschap. Toen ik zei dat ik het miste bij te dragen aan de gemeenschap, gaf hij me info over organisaties waar ik vrijwilligerswerk kan doen. Frederik is inmiddels een vertrouwenspersoon geworden: zijn steun tijdens mijn persoonlijke transitie is van onschatbare waarde.
In Amerika heb ik 29 jaar gewerkt aan de fundamenten van een onafhankelijk leven: ik heb twee universitaire diploma’s, werkte als leerkracht in een Montessori-school, ik gaf Engelse les voor anderstaligen, was geëngageerd in de buurt waar ik woonde, had een rijk familiaal en sociaal leven, een auto en een appartement. Ik voelde me daar thuis, en dat heb ik achtergelaten.
Migrant zijn betekent opnieuw beginnen. Toen ik naar België kwam kende ik geen Nederlands, was ik niet in staat om het fornuis aan te steken (nog nooit een inductiekookplaat gezien) of de wasmachine (ik blijf denken in graden Fahrenheit), kon ik niet direct aan het werk en was ik niet in staat mijn eigen rekeningen te betalen zonder de hulp van mijn partner en zijn genereuze familie. Ik wist niet dat je op een knop moest drukken om van de tram te stappen (in Gent), hoe je het ringslot van een fiets gebruikt of de selfscan in de Delhaize. Zelfs jullie washandjes zien er anders uit! Echt waar, zelfs na een half jaar in België maak ik nog elke dag compleet nieuwe dingen mee.
Het voelde alsof ik opnieuw een hulpeloos kind was. Verbeeld je die eerste weken – heel gemotiveerd om erin te vliegen en een leven op te bouwen in België maar niet weten hoe eraan te beginnen of wie je kan helpen.
Baken
Het Agentschap Integratie en Inburgering was mijn baken. In tandem met de medewerkers bouw ik aan een nieuw leven en nu kan ik gesprekken voeren in het Nederlands, heb ik een job gevonden en ben ik bezig met mijn inburgeringscursus. Hun aanmoedigingen, hulpvaardigheid, beschikbaarheid en vriendelijkheid zenden mij een sterke boodschap: “Je bent welkom hier. Je hoort hier thuis. Je kán van België je nieuwe thuis maken.”
Als migrant kan ik u zeggen: ik ben een mens, net zoals u. Ik mis mijn vroegere leven enorm en tegelijk wil ik met veel goesting hier een nieuw leven opbouwen. Alstublieft, help ons migranten van België onze nieuwe thuis te maken. Geef ons het gevoel dat we welkom zijn en in ruil zullen we hard werken, bijdragen aan de economie, onze gezinnen hier opbouwen en fier zijn dit land onze thuis te noemen.
De mensen van het Agentschap Integratie en Inburgering zijn vaak de eerste Belgen met wie migranten relaties opbouwen. De kunst die zij beheersen ons te verbinden met een nieuwe maatschappelijke context, zorgt ervoor dat we de weg niet kwijt raken. Investeren in het Agentschap is investeren in een sterke economie en een sterke gemeenschap.
Tot slot bedank ik u om mij te verwelkomen in uw prachtig land. Ik ben dankbaar hier te zijn.
Hoogachtend,
Sophie Booth
Meer opinie? Krijg elke woensdag en zondag onze Opiniemakers nieuwsbrief.