Natuurlijk besefte ze dat ze steeds minder vaak seks had met haar man. Maar na dertig jaar huwelijk had Eleonora (55) nooit gedacht dat dat een reden voor hem zou zijn om vreemd te gaan. Wat hij dus wel deed. Samen proberen ze nu hun relatie te redden.
Share
‘Het enige wat schuurde, was de seks. Ik vond er al een tijdje niet zo veel meer aan. Het laatste halfjaar was het er zelfs helemaal niet van gekomen’
Hij was die zomer van 2016 al 30 jaar mijn rots in de branding. Kalm en rationeel, waar ik opvliegerig was en snel boos. Toen we trouwden waren we al jaren samen, en al die tijd heb ik nooit getwijfeld. Natuurlijk waren er dingen waaraan ik me ergerde – als hij een kipkluifje eet, knijp ik mijn oren dicht – maar het waren geen irritaties die aan de fundamenten van ons huwelijk tornden. Op een bepaalde manier was ik trots op de innigheid en de vertrouwdheid die we in 30 jaar hadden weten vast te houden. Als dat je lukt, heb je het niet slecht gedaan.
“Het enige wat schuurde, was de seks. Ik vond er al een tijdje niet zo veel meer aan, en wist het tot een gemiddelde van eens per drie weken te beperken, het laatste halfjaar was het er zelfs helemaal niet van gekomen. Daar voelde ik me schuldig over en vaak nam ik mij ’s ochtends voor hem die avond te verleiden, maar tegen de tijd dat we op bed lagen, draaide ik me toch weer om en ging slapen. En hij was er de man niet naar om zich op te dringen.
“De laatste maanden voelde ik dat er iets aan de hand was, maar ik was geen seconde bang dat hij zou vreemdgaan. Zo gek, en naïef, maar aan de andere kant: ik voelde me samen met hem ingebed in ons huwelijk dat na al die tijd zoveel meer is dan alleen iets van ons samen. Het is een hele omgeving met kinderen, een huis, een plek waar het goed is. Ik had nooit gedacht dat mijn man dat aan het wankelen zou brengen. Maar dat gebeurde toch.
Share
‘Door het mij te vertellen, blies hij de motor op van zijn geheime verhouding, want nu het geen geheim meer was, verdween het tintelende en spannende’
Op 1 augustus vorig jaar, twee dagen voor we samen met vakantie zouden gaan, zei hij: ‘Ik moet je iets vertellen, ik ben verliefd op een andere vrouw.’ Ik dacht aan de woorden van een vriendin, dat als je een man seks ontzegt je hem als het ware in de armen van een ander duwt, maar voelde me niet verantwoordelijk. Ik was vooral verontwaardigd, hoe kon hij dit doen, en hoe kon ik zo dom zijn dat ik het niet had gezien.
Onzekerheid
“Fragmenten van zijn afwijkende gedrag waren me wel opgevallen, maar ik had ze nooit met elkaar verbonden, er nooit een verhaal van gemaakt. De keer dat hij op een avond een lampje naar een vriendin moest brengen, de feestjes waarop ik eerder was weggegaan en hij nog langer bleef, het waren in mijn hoofd incidenten gebleven, opmerkelijk, dat wel, maar zonder verdere betekenis. Wat wilde hij zeggen met zijn bekentenis. Dat hij weg wilde?
“In zekere zin gunde ik hem best de verboden seks, maar als je anderhalf jaar een verhouding hebt, is er meer aan de hand. Door het mij te vertellen, blies hij de motor op van zijn geheime verhouding, want nu het geen geheim meer was, verdween het tintelende en spannende. Tenzij het zijn bedoeling was met mij te breken en bij haar in te trekken. Ik wist dat ze hem leuk vond, maar ik had nooit geweten hoe leuk.
Share
‘We lagen niet langer naast elkaar alsof we verbonden waren door het lot. Het was onze wil die ons samen in die tent had gebracht’
“Zijn woorden hadden tamelijk rustig geklonken, ik wist niet goed hoe te reageren. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond, pakte de hond en ben een lange wandeling gaan maken en toen ik thuis kwam, ging ik in het bed liggen van onze oudste zoon die weg was. Langzaam maar zeker sloop de onzekerheid, de onveiligheid mijn wereld binnen. De vier muren waarbinnen ik me altijd onaantastbaar had gevoeld, trilden. Ik kon niet slapen, en af en toe stormde ik naar onze slaapkamer waar mijn man wakker lag en eiste luidkeels een antwoord op een van mijn vele vragen: hoe vaak zagen jullie elkaar, wanneer hadden jullie seks, waarom doe je dit nu, net nu de kinderen de deur uit gaan en we meer tijd krijgen voor elkaar. Maar door mijn razernij sloeg hij dicht. Hij zei lafjes: ik weet het niet, ik heb alles geblokkeerd. Hij is nooit erg sterk geweest in het tonen van emoties.
“En toch wist ik: ik wil met hem door. Omdat ik inzag dat een verliefdheid, hoe hevig ook, niet in de buurt kan komen van de veelheid aan nuances die ons gerijpte huwelijk is. Ik houd van hem. Het idee dat hij ineens de man van een ander zou zijn, was bespottelijk. En nadat hij diezelfde nacht te kennen gaf ook met mij verder te willen, zijn we die week toch met vakantie gegaan. We reden naar een Franse camping en deden wat we al veel eerder hadden moeten doen: we lagen niet langer naast elkaar alsof we verbonden waren door het lot. Het was onze wil die ons samen in die tent had gebracht. Voor het eerst in zeer lange tijd genoot ik van hem.
Bevlieging
“Maar wat tijdens die vakantie tamelijk makkelijk was, bleek na thuiskomst nog bijna onmogelijk. Die vrouw woont hierachter, en als hij maar even te laat komt, slaat bij mij meteen de twijfel toe. Toen hij eens belde dat hij moest overwerken, ben ik met de hond de straten rond haar huis afgelopen, op zoek naar zijn auto. Ik haatte mezelf toen hij daar niet bleek te zijn en even later doodmoe thuiskwam uit een file. Ik besef: ik moet mijn demonen de baas worden, we moeten verder werken aan ons huwelijk, zoals dat heet. We boeken nu vaker stedentrips, gaan samen met de hond wandelen, hebben weer wekelijks seks: met bezigheden die ik wel onder controle heb, probeer ik de balans weer te herstellen. En hij lijkt die anderhalf jaar te zien als een bevlieging.
“We zijn door het oog van de naald gekropen. Het komt goed, spreek ik mezelf toe. Waar het nu om gaat, is elkaar niet te beschouwen als vanzelfsprekende kameraden, maar als geliefden die dagelijks voor elkaar kiezen, ook na 30 jaar.”
DossierLust & Liefde
Corine Koole interviewt over de raadselen van passie en affectie.
