Bron: enola.be
STUK Leuven, 7 mei 2008
Lang leve het internet! Het is bij enola niet de gewoonte om het even welke website te promoten, maar soms breekt nood wet en bestaat er geen andere manier om uitstekende muziek – van bij ons! – onder de aandacht te brengen. Daarom vinden we dat het onze plicht is om u te melden dat sinds enkele weken The Stormdaisy Archives officieel zijn ‘opengesteld’ voor het grote publiek. Op deze site kunnen oude én nieuwe fans het werk (her)ontdekken van de Leuvense band Stormdaisy, die op 12 juli 1991 véél te vroeg haar frontman, songschrijver en bezieler Gunther Van Passel verloor…
Alles was er om het te maken: sterke songs die zich situeerden binnen de driehoek pop, rock en pure singer-songwriter, een stem die het vuur van de jonge Bono koppelde aan de begeestering van Mike Scott van The Waterboys, teksten die getuigden van een verbazende maturiteit, geloof in eigen kunnen, bezieling en uitstraling, maar ook (en vooral) dat ‘ongrijpbare’ dat zo vaak het verschil maakt en dat sommige artiesten in staat stelt iedereen altijd een stapje voor te zijn. Er was dan ook weinig dat een doorbraak voor de jonge band nog in de weg leek te staan, maar een noodlottige wandeling in de Franse Alpen besliste daar in de zomer van ’91 anders over.
‘The Stormdaisy Archives’
Dit abrupte einde staat in schril contrast met de twee jaar bandgeschiedenis die er aan vooraf gaan. Gunther Van Passel en mede-oprichter Koen Renders zijn nauwelijks zestien wanneer zij – geïnspireerd door schoon volk als U2, Neil Young en Bob Dylan – zelf een instrument ter hand nemen en hun eigen nummers beginnen te componeren. Wanneer drummer Freek Boey zich bij het tweetal voegt, is de eerste bezetting van Stormdaisy een feit. Aan inspiratie is er overigens geen gebrek: in de hoofden van Van Passel en Renders gonst het van de muzikale ideeën, en om het groepsgeluid verder uit te diepen komen geregeld andere (gast)muzikanten zoals bassist Jesse Janssens, gitarist Herman Acke en toetsenman Klaas Gaublomme de vaste kern versterken.
In 1990 mag de jonge band aantreden op één van de zijpodia van Marktrock, maar een eerste echt flinke duw in de rug komt er later dat jaar met Artiboko. Voor dit project (voluit: Artistieke Boodschap van de Jeugd aan de Koning’), dat in het leven werd geroepen naar aanleiding van de 60/40-viering van koning Boudewijn, mag rockveteraan dirk Blanchart via een aantal audities een gelegenheidsrockgroep samenstellen. De keuze valt meteen op de tandem Van Passel-Renders. Zij nodigen op hun beurt Freek Boey, Herman Acke en bassist Stoffel de Laet uit en, aangevuld met toetsenman Rudy Tambuyser en celliste Lieve Van Look, nemen ze als De Boko’s deel aan een tournee langs een twaalftal culturele centra.
Ook na Artiboko laat Blanchart de groep niet los. Wanneer de draad weer wordt opgepikt als Stormdaisy, maken voortaan ook Acke en Janssens deel uit van de vaste bezetting. Er worden steeds nieuwe nummers bij gepend, bestaande songs worden verder uitgewerkt. In het voorjaar van 1991 is de groep te gast in het Radio 1-programma ‘De Lange Mars’ en weekt de met Blanchart opgenomen demo de interesse los van EMI. Er wordt zelfs gepraat over een eerste album, maar zover zal het dus jammer genoeg niet komen.
Begin juli duikt de band voor de eerste (en enige) keer een echte opnamestudio in, om voor de soundtrack van de film ‘Boys’ een cover op te nemen van ‘Coco’ (van The Sweet). Zowel in 1992 en in 2001 wordt er een herdenkingsconcert georganiseerd. In ’92 verschijnt er ook een cassette met zeven tracks, demo’s en live-opnames. Die worden in 2001 heruitgebracht op cd en aangevuld met opnames die opdoken na het overlijden van Gunther Van Passel. De tien tot dan toe uitgebrachte tracks blijken slechts het topje van de ijsberg te zijn. Opnames die her en der circuleren worden bij elkaar gebracht en opgepoetst, en zullen mettertijd te zien en te horen zijn op The Stormdaisy Archives.
‘Open Mic: Tribute to Stormdaisy’ – 7 mei 2008, STUK Leuven
Om de lancering van de Archives luister bij te zetten, besloten Gunthers broer David Van Passel en Koen Renders deze keer de maandelijkse Open Mic van Het Depot te ‘kapen’. Aan een dozijn bevriende artiesten – waaronder een aantal intussen behoorlijk grote namen – werd gevraagd om voor deze gelegenheid een song te kiezen uit het oeuvre van Stormdaisy en die te brengen tijdens een ‘Tribute to Stormdaisy’ in het Foyer van de Leuvense concertzaal. De formule bleek een schot in de roos: met de songs van Van Passel en Renders als rode draad kregen we niet alleen een hoogstaand, maar ook een erg gevarieerd programma voorgeschoteld.
Zo bracht ontdekker en mentor dirk Blanchart ‘Sister Kate’, het Stormdaisy-nummer dat hij in ’92 al opnam voor zijn album ‘Blow’. Ook Anton Walgrave, in dezelfde periode frontman van het even beloftevolle (en bevriende) The Same, mocht niet ontbreken, evenmin als Milow en Tom Helsen, streekgenoten die wel eens vergeleken werden met en (al dan niet rechtstreeks) voor een stuk werden beïnvloed door Stormdaisy. Zij tekenden in Het Depot voor knappe versies van ‘It’, ‘Lord, Can I Close My Eyes?’ en ‘No Flowers In the Back of My Mind’.
Heel mooi was ook de uitvoering van ‘We Don’t Fake It No More’ door Tom Van de Goor en Pé Reynders van Wilson, terwijl Sam Van Weddingen als Astronaut Zero eveneens meer dan aangenaam verraste met ‘Fighting Against the Tide’. Het meest waren we echter onder de indruk van Koen Renders, die aantrad onder de naam van zijn huidige band Spencer the Rover. Als muzikant en als vriend stond hij uiteraard erg dicht bij Gunther Van Passel, maar net daarom was het verre van evident dat hij met ‘The Great Circle’ – vroeger steevast een hoogtepunt tijdens een Stormdaisy-concert – tekende voor het meest beklijvende moment van de avond.
Toch werd ‘Tribute to Stormdaisy’ geen ‘ons kent ons’-evenement. Met veel belangstelling keken we ook uit naar de artiesten die pas tijdens de voorbereiding op dit concert kennismaakten met het werk van Stormdaisy, en dus zonder ‘voorkennis van zaken’ aan de slag waren gegaan. Niettemin lukte het ook No Angry Young Men (‘Sorrow Gate’), Marjan Debaene (‘Beating Heart of December’), Lenny (zonder de Wespen maar met een fraaie vertaling van ‘No Flowers…’), Klaas Delrue van Yevgueni (die de Dylan in zichzelf en in ‘Toy of the Wind’ naar boven spitte) en Kid Fear (‘Anything’) door te dringen tot de kern van de songs en om te zetten naar hun eigen geluid.
Eén naam – die van Rock Rally-revelatie Jasper Erkens – hebben we bewust voor ons uit geschoven in dit overzicht, omdat zijn bijdrage gerust als de meest symbolische van de avond kon worden beschouwd. De Diestse singer-songwriter was in 1991 nog niet geboren, maar de overgave waarmee hij zich op ‘Fire’ stortte, katapulteerde heel wat aanwezigen heel even terug in de tijd, naar de laatste lente van Stormdaisy…
Ook al werd het een bij momenten geëmotioneerde avond, er heerste allerminst een rouwstemming in Het Depot. Toch was deze tribute méér dan zomaar een reünie van oude fans, vrienden en verwanten. Niet alleen werd nogmaals bewezen dat de songs van Gunther Van Passel en Stormdaisy de tand des tijds moeiteloos doorstaan, ze zaten ook de uitgenodigde artiesten als gegoten én blijken nog steeds in staat nieuwe fans te maken onder de mensen die de veel te korte opmars van de groep destijds niet beleefden. En wie dat zeventien jaar na zijn overlijden kan ‘klaarmaken’, verdient dan ook véél meer dan een kleine voetnoot in onze popgeschiedenis.
The prince is gone, but he’s not forgotten…
http://www.stormdaisy.be
http://www.myspace.com/stormdaisy
http://nl.youtube.com/stormdaisybe