Ik verneem dat mijn voormalig lijfblad Humo van slogan gaat veranderen. De vertrouwde uitspraak ‘die ochtend in de krantenwinkel…’ zou verdwijnen en ook de traditionele baseline ‘onafhankelijk weekblad voor radio & televisie’ wordt na tientallen jaren trouwe dienst opgefrist. Bij Humo benadrukt men, tot niet geringe verbazing van velen, dat er geenszins aan het woord ‘onafhankelijk’ zal worden getornd.

“We sleutelen wel aan de woorden ‘radio en tv’. Humo is immers al lang veel meer dan een weekblad voor radio en tv”, aldus een woordvoerster. Nu heb ik meer dan de helft van mijn leven blijmoedig, trots en vooral freelance voor Humo gewerkt. Maar dat is ondertussen alweer een tijdje geleden. Vandaar dat ik hierover volstrekt niets (meer) te piepen heb. Laat staan dat ik in een positie verkeer dat ik mij in de discussie ten gronde durf te mengen. Ik wil enkel een paar algemeenheden aanstippen.

Dat de nieuwe eigenaar Wouter ‘Hij Die Zich Gulzig Aan De Fontein Der Media Laaft’ Vandenhaute liever het woord onafhankelijk in de baseline wil bewaren kan niemand, zelfs ik niet, hem ten kwade duiden. Dat is namelijk vanzelfsprekender dan een jeukend, branderig hol daags na het verorberen van een vinnige vindaloo.
Als Humo zich immers nog op íéts kan laten voorstaan is het wel het glorieuze verleden waarin die altijd onverzettelijk gebleken redactionele onafhankelijkheid niet zelden een rol van grote betekenis heeft gespeeld.

Laat ik het zo stellen: ik denk niet dat men in de toekomst het maatschappelijk belang en het volstrekt unieke karakter van Humo zal illustreren middels een verwijzing naar ‘de Sam De Graeve-jaren’. Nee, het is welzeker in Humo’s roemrijk, balsturig en pionierend verleden dat de werkelijke waarde van het blad besloten ligt. De vertrouwenwekkende, decennia oude term ‘onafhankelijk’ aanhouden getuigt dus van clever zakelijk inzicht en levert full marks op inzake proactive, sales driven & customer orientated benchmark performance.

Met mijn verontschuldigingen voor het hanteren van deze balzakverschrompelende termen uit mondo marketing, een industrie die wordt bevolkt door lieden die ik net dat tikkeltje minder vertrouw dan de gelegenheidschauffeurs bij Vetsmelterij Verkest. Zij hebben anders wel de meeste mediatouwtjes in handen. Hoeveel touwtjes? Meer dan de modale ballonnenverkoper op Ballonnen Tegen Kanker Dag. Zo veel.

Maar goed, briljante marketingstrategie of niet, het kan haast niet anders of iemand, íémand in de hofhouding van Wouter ‘Hij Die Als Een Arend Boven Het Medialandschap Zweeft’ Vandenhaute heeft geprobeerd om hem in deze kwestie deskundig te adviseren. In mijn verbeelding moet iemand hem iets hebben toegefluisterd van de strekking: “Verschoning, Goedborstige Grootmeester van het Gezellig Vertier, maar het lijkt aan uw anders zo scherpe en o zo kostbare aandacht te zijn ontsnapt dat u niet enkel Vlaanderens populairste productiehuis Woestijnvis en Vlaanderens meest markante weekblad Humo in uw Grote Mediaportefeuille hebt zitten maar ook de televisiezenders VT4 en VIJFtv.

Twee eigen zenders, een eigen productiehuis om die zenders van eigen programma’s te voorzien én een eigen populair weekblad dat onder andere over uw eigen televisie-inspanningen zal berichten. Ik kan verkeerd zijn, Premier van de Prime Time, maar ik meen in gindse hoek iemand ostentatief te horen kuchen. Ik geloof dat het de oude baas Meneer Deontologie is.

Denkt u niet, O Koersminnende Kalief van de Kabel, dat onder deze omstandigheden nog het etiket ‘onafhankelijk’ op Humo kleven op zijn minst een ietsiepietsie risqué te noemen is? Het kan in de ogen van sommige querulanten zelfs ronduit als ’taking the fucking piss’ worden beschouwd. Een control group heeft even de burn rate berekend, zich over de gap analysis gebogen en wat blijkt? Dat de term onafhankelijk op de Humo-cover handhaven het equivalent is van Ludo Van Campenhout die nog altijd naamkaartjes uitdeelt waarop boven zijn naam ‘Open Vld’ gedrukt staat.”

Ja, de imaginaire toefluisteraar met dienst is niet alleen een breedvoerige bastaard, het is ook een marketinglullo. Het is tenslotte mijn verbeelding, fuck you.

Maar ik wil me zoals gezegd nergens mee bemoeien. Ik wens hier wel mijn bewondering uit te drukken voor Hij Met Testikels Als Strandballen Zo Groot. Ik zou het niet durven. (pdw)